ΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΛΥΚΟΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

   Με αγωνία παρακολουθούμε μέρες τώρα το «θρίλερ» που λαμβάνει χώρα στην Κύπρο με τα κοράκια των Βρυξελών και του Βερολίνου, αλλά και τις λοιπές ύαινες, να χορεύουν το χορό του θανάτου γύρω από την για τρίτη φορά ετοιμοθάνατη Μεγαλόνησο. Η ηρωική και πλήρως εθνική στάση, που τηρήθηκε από τα κόμματα τις κυπριακής Βουλής, εξέθεσε ανεπανόρθωτα τους Ελλαδίτες γερμανόδουλους πολιτικούς.
Είδαμε εικόνες με πολίτες να αγκαλιάζουν βουλευτές, πράγμα μαγικό για εμάς, μόνο που τότε ακριβώς ξεκίνησε ο Γολγοθάς. «Το ξανθό γένος θα μας σώσει», έλεγαν κάποιοι, «θα έρθουν οι Ρώσοι και θα καθαρίσουν», «οι Ρώσοι είναι σύμμαχοι και φίλοι μας …είναι ομόδοξοι.». Η απάντηση τους έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία και έπεσαν από τα σύννεφα όλοι. Ψυχροί εκτελεστές και αυτοί, έδωσαν το τελεσίγραφο στον ανίκανο να αντιδράσει ΑΝΑΝστασιαδη, χωρίς να του δώσουν περιθώρια διαπραγματεύσεων. Άλλωστε, διαπραγματεύσεις κάνεις όταν έχεις κάτι να πάρεις και κάτι να δώσεις.

   Έτσι, η ΚΥΠΡΟΣ ΜΑΣ για άλλη μια φορά έμεινε μόνη της. Η μητρόπολη, η Ελλάς, ακόμα μια φορά αμέτοχη, και πολλές φορές εχθρική, την πίεζε να συνθηκολογήσει με τους Γερμανούς για το καλό της. Βέβαια, και τα γεράκια του θειου Σαμ από την Εσπερία, ήρθαν για να μας καταθέσουν την πρότασή τους και να πάρουν έναντι πινακίου φακής των πλούτο μας. Οι εθνικιστές φώναξαν, ύψωσαν το ανάστημά τους, έστειλαν το μήνυμά τους παντού και δήλωσαν έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο, ταγμένοι στον Εθνικό Αγώνα. 

  Η κοσμοθεωρία του Εθνικισμού είναι η πεμπτουσία της υπάρξεώς μας. Μας διδάσκει το «ευ ζειν», το φωτεινό δρόμο προς την εθνική ανάταση και ολοκλήρωση. Όμως, από εμάς πρέπει να δοθεί μια σαφής απάντηση, που θα επικεντρώνεται στο «ζειν». Δηλαδή, στον τρόπο με τον οποίο τώρα θα βγάλουμε εμείς τη χώρα μας από αυτό το μονοπάτι του θανάτου. Μιλάμε και φωνάζουμε για τη δημιουργία ενός ισχυρού εθνικού κράτους, ικανού να συντηρήσει τους Έλληνες, χωρίς ελλείψεις και ικανό να ανταπεξέλθει σε παντός είδους απειλή.

  Όμως, πως μπορεί να γίνει αυτό όταν είμαστε για τρίτη φορά υπόδουλοι των Γερμανών; Έχουν ήδη δοκιμάσει με την Ιερά Συμμαχία του Μέτερνιχ και με το 3ο Ράιχ να καταστήσουν τους εαυτούς τους κύριους της Ευρώπης. «Η αταξία των μικρών εθνών πρέπει να εξουδετερωθεί. Η προσπάθεια της Γερμανίας αποσκοπεί στη δημιουργία της Ενωμένης Ευρώπης», διεκήρυττε ο Adolf Hitler το 1943. Τότε η σκλαβιά είχε τη μορφή των πάντσερ, ενώ τώρα έχει τη μορφή του ευρώ. 

  Οι θέσεις μας, λοιπόν, πρέπει να είναι σταθερές: 

• Άμεση αποχώρηση της Ελλάδας από την λυκοσυμμαχία των Γερμανών.

• Άμεση αναθεώρηση του άρθρου 28 του Συντάγματος, που προβλέπει στην παράγραφο 1 τα εξής : «Οι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου». Εδώ διαπιστώνουμε πως καταπατάται εξ αρχής το άρθρο 1 του Συντάγματος, που αναφέρεται λαϊκή και εθνική κυριαρχία. 

• Άμεσο αποτέλεσμα της αναθεώρησης του άρθρου 28 είναι η επιστροφή μας στο εθνικό νόμισμα, τη δραχμή. Το 1932, τρία χρόνια μετά το κραχ του 1929 στις ΗΠΑ, η Ελλάδα εγκαταλείπει τον κανόνα του χρυσού, σύμφωνα με τον οποίο κάθε χώρα μπορούσε να εκδώσει τόσα χρήματα (χαρτονομίσματα και κέρματα), όσο χρυσό διατηρούσε στα θησαυροφυλάκια της, με μία ορισμένη «ισοτιμία ανταλλαγής». Ο σημερινός «κανόνας του χρυσού» είναι το ευρώ και μόνο αν αποδεσμευτούμε από αυτό έχουμε ελπίδες ανάπτυξης. Αν γίνει αυτό η χώρα μας θα έχει τη δυνατότητα έκδοσης νέου χρήματος μέσω του οποίου οι τράπεζες θα αγοράσουν από τους ιδιώτες συνάλλαγμα στην τρέχουσα τιμή. Έτσι, οι τράπεζες θα συγκεντρώσουν μεγάλο μέρος του εγχώριου συναλλάγματος πράγμα που θα συντελέσει στον επαναπατρισμό και την δραχμοποίηση μεγάλων ποσοτήτων συναλλάγματος του εξωτερικού και με ένα νέο ελληνικό «new deal» θα ξεκινήσει η ανάπτυξη και η εξυπηρέτηση κάποιων χρεών προς ξένους.

  Προχωρώντας λοιπόν μπροστά με το εθνικό νόμισμα και έχοντας σαν επόμενο στόχο την εθνική παραγωγή το εθνικό μας κράτος πρέπει να έχει έντονο παρεμβατισμό. Θα πρέπει να επιβάλει αυστηρούς ελέγχους στις κινήσεις των κεφαλαίων, περιορισμούς στις εισαγωγές, υποχρεωτική κατάθεση των εισπράξεων από τις εξαγωγές στις τράπεζες και αυστηρό προστατευτισμό στα εγχώρια προϊόντα αν θέλει να πετύχει μέγιστη αυτάρκεια αλλά επίσης να επαναφέρει σε χρήση τον θεσμό των εμπορικών συμψηφισμών (κλιρινγκ) και φυσικά να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες. Δηλαδή η ενοποίηση όλων των τραπεζικών οργανισμών σε ένα χωρίς να αλλάζει ο καθεαυτού έλεγχος τους από τους ιδιοκτήτες τους και έτσι θα έχουμε τον πλήρη έλεγχο των οικονομικών τους και θα γνωρίζουμε πού και πώς, από πού και πότε διοχετεύονται τα εκατομμύρια και τα δισεκατομμύρια. Μόνο έτσι το τραπεζικό μας σύστημα θα αποκτήσει ρεαλιστικά αναπτυξιακά κριτήρια και όχι αυτά των μετόχων του.

  Για την επίτευξη όλων αυτών χρειάζονται ακόμα κάποιες κινήσεις κάθαρσης της κοινωνίας για να μπορέσει η οικονομία μας να ορθοποδήσει: 

1. Άμεση και μαζική απέλαση όλων ανεξαρτήτως των λαθρομεταναστών και δήμευση της περιουσίας τους, διότι όλοι τους είναι εδώ παρανόμως, καθώς δεν υπάρχουν διακρατικές συμφωνίες για την έλευσή τους και το ποσοστό της ανεργίας των Ελλήνων είναι τεράστιο.

2. Δήμευση περιουσίας και ισόβια στους κλεφτές του δημοσίου χρήματος, με ταυτόχρονη θέσπιση περιουσιολογίου. 

3. Να επιταχυνθούν οι διαδικασίες σε επίπεδο εθνικής πολίτικης της ένωσης της Ελλάδας με την Κύπρο και άμεση ανακήρυξη ΑΟΖ και από τις δυο πλευρές, στα πλαίσια του ενιαίου αμυντικού δόγματος. Ενιαίο αμυντικό δόγμα και ενιαία ΑΟΖ θα αποτελέσουν εφαλτήριο ανάπτυξης και αύξησης ισχύος από πλευράς μας.

  Όμως, πάνω απ’ όλα θα πρέπει όλοι μας να αποκτήσουμε και πάλι κοινωνική και εθνική συνείδηση, να συνειδητοποιήσουμε ποιοι είμαστε, να κοιτάξουμε πίσω, βαθιά στις ρίζες μας, για να ατενίσουμε ξανά το μέλλον μας. Το έθνος μας είναι καμωμένο από ένα υλικό που όμοιό του δεν υπάρχει. Είναι καμωμένο από το υλικό του αίματος, της ανδρείας και της δημιουργικής σκέψης. Με αυτά θα οδηγηθούμε και πάλι σε μια ελεύθερη και Μεγάλη Ελλάδα. 

  Κλείνοντας, επειδή δια μέσου των αιώνων το μόνο που αλλάζει στην ιστορία είναι τα ρούχα των ανθρώπων, παραθέτουμε ένα απόσπασμα, πιο επίκαιρο από πότε, του γίγαντα Περικλή Γιαννόπουλου: 

«ΕΚΚΛΗΣΙΣ προς τούς πιστεύοντας ότι όλους τούς εχθρούς τής Φυλής, τούς δημιουργεί και τούς αποθρασύνει η Ελλαδική Κατάστασις και η Πανελλήνιος Εθνική Αποτύφλωσις, ότι όλα τά ραπίσματα και τά ποδοκυλήματα και τά μαχαιρώματα τού Ελληνισμού,έχουν πρωτίστως τήν αφορμήν τών, είς τήν Ελλαδικήν Αποσύνθεσιν».

(ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ ΚΟΙΝΟΝ. 

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ..1907).

ΜΑΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ