Χτυπούσαν τους κρατουμένους με αγκαθωτό σύρμα, ξερίζωναν και δόντια. Στο τέλος εκτέλεσαν αρκετούς στη θέση Πηγάδια Αλαγονίας Μεσσηνίας, με ξιφολόγχες!!! Οι δολοφόνοι καταδικάσθηκαν για τις δολοφονικές τους ενέργειες (ο Καψαλάκος δις εις θάνατον) αλλά τελικά την γλίτωσαν λόγω μέτρων επιείκειας. (Από το βιβλίο «Με το φωτοστέφανο τον Μαρτυρίου» της Τσελεσίλλα - Ιωαννίδου Λαμπέα, σελίδα 89).
Χτυπούσαν τους κρατουμένους με αγκαθωτό σύρμα, ξερίζωναν και δόντια. Στο τέλος εκτέλεσαν αρκετούς στη θέση Πηγάδια Αλαγονίας Μεσσηνίας, με ξιφολόγχες!!! Οι δολοφόνοι καταδικάσθηκαν για τις δολοφονικές τους ενέργειες (ο Καψαλάκος δις εις θάνατον) αλλά τελικά την γλίτωσαν λόγω μέτρων επιείκειας. (Από το βιβλίο «Με το φωτοστέφανο τον Μαρτυρίου» της Τσελεσίλλα - Ιωαννίδου Λαμπέα, σελίδα 89).
12ον. Στόμιο Ολυμπίας. Μικρό προσωρινό στρατόπεδο. Γνωρίζω τα ονόματα των δολοφονημένων εκεί.
13ον. Βυτίνας - Γεωργιτσίου.
Στο πρώτο έγκλειστοι ήταν εκατό άτομα του Τάγματος Ασφαλείας Μιστρά με την επωνυμία «Λεωνίδας» καθώς και σημαίνοντες κάτοικοι της περιοχής Σπάρτης .Στο δεύτερο (Γεωργιτσίου) άτομα της ιδίας συνθέσεως. Αυτά τα αιχμάλωτα άτομα είχαν τετράμηνη περιπέτεια.
Ήταν κλεισμένοι (κάτοικοι και Τάγματα) από τον φόβο δολοφονιών εκ μέρους του ΕΛΑΣ στο Κάστρο του Μιστρά έτοιμοι να δώσουν μάχη με τους ΕΛΑΣίτες. Τελικά στις 12-10-1944 παρεδόθησαν κατόπιν συμφωνίας ότι ο ΕΛΑΣ δεν θα πειράξει κανέναν. Παρά την συμφωνία οι ΕΛΑΣίτες μόλις τους αφόπλισαν ΕΣΦΑΞΑΝ ΑΜΕΣΩΣ επί του φορείου ευρισκόμενο τραυματία υπολοχαγό Αλέκο Δριβάκη και άλλους τριάντα της διμοιρίας Αγίου Ιωάννου Μιστρά αφού πρώτα τους απογύμνωσαν και τους βασάνισαν μετά τους τουφέκισαν.
Αρχηγός του εκτελεστικού αποσπάσματος που διέπραξε αυτές τις δολοφονίες ήταν ο ΕΛΑΣίτης Ναπολέων Παπαγιαννόπουλος.
Τους ανώτερους αξιωματικούς του Τάγματος Ασφαλείας Μιστρά τους έκλεισαν στην έπαυλη Σαρσάνη και ετοιμαζόταν να τους ρίξουν στον …Καιάδα του Ταϋγέτου εκεί πού πριν 2000 χρόνια οι Σπαρτιάτες έριχναν τα ανάπηρα παιδιά τους.( σημ:Δηλαδή οι «Προοδευτικές - Δημοκρατικές » δυνάμεις θα μας πήγαιναν 2000 χρόνια πίσω. Μήπως δεν μας πήγαν τελικά;)
Είχαν όμως τύχη. Διότι πρόλαβε και τους γλίτωσε η Αγγλική μηχανοκίνητη Μονάδα υπό την ηγεσία Άγγλου Ταγματάρχη. Τους μετέφεραν σε φυλακές , σε στρατόπεδο της Βυτίνας ,μετά ξανά σε φυλακές και οι Άγγλοι τους ξαναγλύτωσαν από το ΕΛΑΣίτικο μαχαίρι. Αποφυλακίστηκαν την 5-3-1945 από τις νόμιμες αρχές της Ελλάδος και πήγαν κατ ευθείαν στην Μητρόπολη Σπάρτης όπου χωροστατούντος του Μητροπολίτου έγινε δοξολογία ενώπιον χιλιάδων λαού.
14 ον. Βαρβάσαινας Πύργου. Ήταν στο δημοτικό σχολείο του χωριού. Μεταξύ των συλληφθέντων και ο πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Πύργου Δημήτριος Φωτόπουλος Δημήτριος Φωτόπουλος. Τον σκότωσε εν ψυχρώ μέσα στο πλήθος των κρατουμένων (όπως έκανε πάντα) με το περίστροφο του ο «λαϊκός αγωνιστής» Ηλίας Κονδύλης. Το έγκλημα έγινε στις 8-9-1944.
15ον. Πόθου και Άσπρων Σπιτιών Ηλείας.
Εδώ συγκεντρώνονταν «εχθροί του λαού» Ηλείας, όπου κατόπιν βασανιστηρίων εκτελούντο.
16ον. Χάραδρο Κυνουρίας, κοντά στο Άστρος. Ήταν στο Δημοτικό σχολείο του χωριού με 200 περίπου κρατουμένους της περιοχής Τριπόλεως, όλων των επαγγελμάτων και ηλικιών. Άλλα βασανιστήρια εγένοντο δημοσίως να βλέπουν όλοι οι κρατούμενοι και άλλα στη θέση «Γουρνάκι», 300 μέτρα μακριά από το χωριό. Διοικητής κάποιος Κων/νος Ζησιάδης, με ανταρτοδίκες-βασανιστές τον Καπετάν Παύλο (Μπουζάνη). Καπετάν Κυριάκο και Καπετάν Λέων. Ο Καπετάν Λέων έχει γραφεί, χωρίς να το επιβεβαιώσω από άλλες πηγές, ότι δεν ήξερε καλά ελληνικά. Εδώ δολοφονήθηκαν πέντε άτομα, μεταξύ των οποίων και ο Ιωάννης Βουγιουκλάκης, πατέρας της ηθοποιού Αλίκης Βουγιουκλάκη. Δεν συμπαθούσε το ΕΑΜ γι αυτό η ΟΠΛΑ τον συνέλαβε σε ένα χωριό της Κορινθίας όταν προσπαθούσε να ανταλλάξει ρούχα με λίγα τρόφιμα, αρχές Δεκεμβρίου 1943. Τον βασάνιζαν πολλές μέρες σε καθημερινή βάση. Μετά από σκληρό βασανισμό έμεινε αναίσθητος και εντός του σχολείου, παρουσία όλων του έβγαλαν τα χρυσά δόντια με την τανάλια!!! Τον μετέφεραν στις 31-12-1943, δυο χιλιόμετρα έξω από το χωριό στη θέση Διάσελα και μαζί με τους Αναστάσιο Κανάβαρο, Σαράντο Πουρνάρα, Τάκη Κουγιούρα και Γεώργιο Τράκα τους έριξαν σε ένα λάκκο και τους δολοφόνησαν με πέτρες!!! (όπως τον Άγιο Στέφανο). Η αγανάκτηση των κατοίκων ήταν μεγάλη αλλά λόγω τρομοκρατίας δεν μπορούσαν να την εκδηλώσουν. Γι’ αυτό το στρατόπεδο το μετέφεραν τον Ιανουάριο του 1944 στη Μονή Ορθοκωστάς (Εορτακουστής) και μετά στη Μαύρη Τρύπα, όπου τον Φεβρουάριο του 1944 ελευθέρωσε τους κρατουμένους Γερμανικό απόσπασμα και οι κρατούμενοι έπεσαν και φίλησαν τα πόδια των Γερμανών. Αυτή ήταν η κατάντια του «απελευθερωτή» ΕΛΑΣ, να προτιμούν οι Έλληνες τους Γερμανούς παρά την «Ελευθερία» που τους προσέφερε!! (Χρήστος Ζαλικώστας. «Χρονικό της Σκλαβιάς». σ. 178).
17ον. Αγίας Σωτήρας Βουρβούρων Τριπόλεως (Κυνουρία). Μεταξύ των κρατουμένων ο ανθυπολοχαγός του «Ελληνικού Στρατού» Κων/νος Σαραντόπουλος. Τον Ιανουάριο του 1944 τον δολοφόνησαν μαζί. με 13 άλλους και τους έριξαν στην λίμνη Ντάκα περιοχής Τριπόλεως.
18ον. Μπεζεστένι Μελιγαλά. Προσωρινό στρατόπεδο διότι σε λίγες μέρες άδειασε, θα δούμε πώς.: Μπεζεστένι σημαίνει «υπαίθριο παζάρι» και είναι ένας μαντρότοιχος δίπλα στο Σ. σταθμό Μελιγαλά. που γινόντουσαν εμποροπανηγύρεις,
Εδώ συγκεντρώθηκαν οι λίγοι εναπομείναντες άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας Μελιγαλά και Καλαμάτας μετά την ήττα τους στη μάχη του Μελιγαλά, καθώς και πάρα πολλά άτομα που φοβούντο την δράση του ΕΛΑΣ και του Άρη Βελουχιώτη. Οι άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας ήταν μία μικρή μειοψηφία. Ο συνολικός αριθμός όλων των Ταγματασφαλιτών πριν την μάχη ήταν 800 άτομα. Ο Βελουχιώτης είχε εκδώσει την υπ' αριθ. Ε.Π.Ε. 330/15-9-44 διαταγή «Πας συλλαμβανόμενος Ταγματασφαλίτης θα τουφεκίζεται επί τόπου», και οι ΕΛΑΣίτες πειθάρχησαν στην διαταγή του. Συνεπώς ο αριθμός ήταν πολύ λιγότερος από 800 άτομα λόγω απωλειών στη μάχη και της εκτελέσεως των αιχμαλώτων. Παρόλα αυτά στο Μπεζεστένι βρέθηκαν στοιβαγμένα 2.000 άτομα, όλων των ηλικιών, από μωρά μέχρι γέρους. Γι' αυτό λοιπόν καταρτίστηκε μία επιτροπή από τους ΕΑΜίτες Βασίλειο Μπράβο, Γιάννη Καραμούζη και άλλους για εκκαθάριση του στρατοπέδου. Πράγματι απελύθησαν πολλά γυναικόπαιδα, αλλά μερικά από αυτά μόλις βγήκαν έξω σκοτώθηκαν από διάφορους ΕΛΑΣίτες.
Πολλοί αξιωματικοί και στρατιώτες των Ταγμάτων συγκεντρώθηκαν στο χωριό Μερόπη δίπλα στο Μελιγαλά. στη μάντρα του «Κριμπά». Μεταξύ των κρατουμένων στο Μπεζεστένι και ο Περικλής Μπούτος με τα δύο του παιδιά, πατέρας του πολιτευτή Γιάννη Μπούτου, ενώ στη Μερόπη ήταν ο κατοχικός Νομάρχης Μεσσηνίας Περωτής. Ο Γιάννης Καραμούζης μαζί με τον Βασ. Μπράβο συγκρότησαν εκτελεστικά αποσπάσματα του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ υπό την διοίκηση του Μάτζαρη και του Ν. Μητροπούλου.
Αλλά ας αφήσουμε τον ίδιο τον Γιάννη Καραμούζη να μας τα διηγηθεί από το βιβλίο του «Πατριώτες και προδότες στο Μωριά!».
«Ο Άρης με τον υπασπιστή τον Τζαβέλα και 4-5 μαυροσκούφηδες επεσκέφθη στο χωριό Μερόπη τους Ταγματασφαλίτες που δεν είχαν εκτελεσθεί. Τους έγδυσε και ο ίδιος προσωπικώς έδωσε το σύνθημα για άγριο ξυλοδαρμό μέχρι αίματος. Μόλις βράδιασε τους παρέδωσε στους μαυροσκούφηδες και με την βοήθεια και άλλων ανταρτών σφαγιάσθηκαν όλοι, λίγο έξω από την Μερόπη». (σελ. 74).
Κάποιος άλλος αναφέρει ότι ο Τζαβέλας σκότωσε μερικούς πατώντας τους στα κεφάλια με τις αρβύλες του!!!
Για το τι έγινε στο «Μπεζεστένι». θα αφήσουμε πάλι τον ίδιο να μας τα διηγηθεί:
«Εθεωρείτο δείγμα αφοσιώσεως και πίστεως στο κόμμα η αυτοπρόσωπος εκτέλεση κρατουμένων ή η σύμπραξης και η συμβολή δια την' εκτέλεση. Οι οργανωθείς είχαν διαπαιδαγωγηθεί σ' αυτό το πνεύμα.
Πολλές οργανώσεις, για να φανούν «πρότυπα» καλών και πιοτών κομματικών οργανώσεων ζητούσαν και φυσικά έπαιρναν τους συγχωριανούς των να τους «δικάσουν» και να τους εκτελέσουν στα χωριά τους. Το παράδειγμα το έδωσε η οργάνωση Οιχαλίας και Μερόπης. Πήραν τους συγχωριανούς των και εκεί με πανηγύρια και χορούς τους εκτέλεσαν. Το παράδειγμα τους το μιμήθηκε και το Νησί: Πήραν 13 από τον Μελιγαλά τους οδήγησαν στο κέντρο της πόλεως Μεσσήνης και εκεί με χορούς και τραγούδια - αντιγραφή των κανιβάλων - τους εκτέλεσαν» (σελίς77).
Σημείωση. Αυτοί οι κανίβαλοι που αναφέρει Γ. Γραμματέας του ΕΑΜ Μεσσήνης σίγουρα αναγνωρίζονται από το ΚΚΕ ως «λαϊκοί ήρωες». Το επίσημο όμως Κράτος, ήθελα να ήξερα. τους χορηγεί συντάξεις «Εθνικού Αντιστασιακού»; Δεν γνωρίζω τι ακριβώς έπραξαν οι 13 εκτελεσθέντες με αυτό τον τρόπο, πάντα οι εκτελεστές έφεραν την ανθρωπότητα χιλιάδες χρόνια πίσω!!! Τα γεγονότα που περιγράφει ο Γ. Καραμούζης τα έχω επιβεβαιώσει και από άλλες πηγές, ακόμη και από μαρτυρίες ατόμων που τα έζησαν.
Δεκαοκτώ όμως άτομα εκτελέσθηκαν κατ' άλλον τρόπον, ας δούμε πως:
«Μεταξύ των αιχμαλώτων τον Μελιγαλά ήσαν πολλοί πολιτευτές και μερικοί αξιωματικοί Ήταν πρόσωπα που η εκτέλεση των υπό κάποια «μορφή νομιμότητας» δηλαδή δι' ανταρτοδικείων. αφού δεν είχαν εκτελεσθεί κατά την «μάχη», Ίσως να δημιουργούσε ζητήματα στο κόμμα. Γι' αυτό βρέθηκε τρόπος «ανεύθυνου» εκτελέσεως των. Κατά πρόταση τον Βασ. Μπράβου, που υιοθετήθηκε από τον Κουλαμπά, θα μεταφερόντουσαν στην Καλαμάτα. Εκεί θα είχε προετοιμασθεί «αγανακτισμένο» πλήθος και θα τους εκτελούσε. Πράγματι την 16 Σεπτεμβρίου ξεχωρίστηκαν 18 άτομα δια να μεταφερθούν στη Καλαμάτα. Η κομματική όμως οργάνωση της Καλαμάτας δεν μπόρεσε να οργανώσει καλά και να προετοιμάσει τους «αγανακτισμένους». Γι' αυτό ειδοποίησε και ανεβλήθη, δια την επομένη, η μεταφορά των εις την Καλαμάτα.
Η ΕΑΜική εφημερίδα "Ελεύθερη Μεσσηνία» στις 17 Σεπτεμβρίου αντέγραφε την είδηση ότι πρόκειται το απόγευμα να μεταφερθούν στην Καλαμάτα οι αρχηγοί των Ταγμάτων. Οι κομματικές οργανώσεις κινητοποίησαν τα μέλη τους και τους οπαδούς των ώστε σε ορισμένη ώρα να ευρίσκονται σε καθορισμένο μέρος των Καλαμών δια να «υποδεχθούν» τους αρχηγούς των Ταγμάτων.
Το απόγευμα της 17 Σεπτεμβρίου, 18 εκ των αιχμαλώτων, μεταξύ των οποίων οι Περικλής Μπούτος, πολιτευτής του κόμματος των φιλελευθέρων. Ταγματάρχης Χριστόφιλος, Ταγματάρχης Χωροφυλακής Φραγκουδάκης, Γαλόπουλος αντεισαγγελέας Καλαμών, Δημήτριος Περωτής Νομάρχης Μεσσηνίας, Μορφονιός Ταγματάρχης κ.λ.π. μεταφέρθηκαν δι' αυτοκινήτου στην Καλαμάτα. Το αυτοκίνητο σταμάτησε στην κεντρική πλατεία. Εκεί είχε συγκεντρωθεί πολύς κόσμος και τα «χωνιά» του Ε.Α.Μ. από ενωρίς καλούσαν το «λαό» να είναι συγκεντρωμένος για την «υποδοχή».
Μόλις άρχισαν να τους κατεβάζουν από το αυτοκίνητο, τους έπεσαν απάνω οι «αγανακτισμένοι» και με μαχαίρια και ραβδιά τους σκότωσαν, υπό τα αλλεπάλληλα συνθήματα των χωνιών του Ε.Α.Μ. Μετά την κατακρεούργηση των προς «τέρψιν» του λαού κρεμάστηκαν στα φανάρια της κεντρικής πλατείας της πόλεως».
Ο δολοφονηθείς Νομάρχης Μεσσηνίας Δημ. Περωτής επικεφαλής επιτροπής γλίτωσε στις 11-2-1944 από το Γερμανικό εκτελεστικό απόσπασμα τον μεγαλύτερο αριθμό από τους 1500 συλληφθέντες Καλαματιανούς στο Γερμανικό Στρατόπεδο συγκεντρώσεως <<Παπαφλέσσας >>στην Καλαμάτα. Δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα για 149 άτομα που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς ως αντίποινα δια τον φόνο 2-3 Γερμανών από τους αντάρτες τους ΕΛΑΣ στο χωριό Άγιος Φλώρος Μεσσηνίας. Και να φανταστείτε ότι ο ΕΛΑΣ ΗΞΕΡΕ ότι υπάρχουν συλληφθέντες να εκτελεστούν ως αντίποινα. Τα έκανε ΕΠΙΤΗΔΕΣ.
Ο δολοφονηθείς Ταγματάρχης Χωροφυλακής Φραγκουδάκης τον Μάιο του 1944 γλίτωσε την τελευταία στιγμή από το Γερμανικό εκτελεστικό απόσπασμα 50 ΕΑΜιτες της Καλαμάτας και αυτοί για ευγνωμοσύνη τον κατακρεούργησαν.
Αν κατ' αυτόν τον τρόπον είχαν εκτελεσθεί ΕΑΜίτες με την πανίσχυρη προπαγάνδα και χρήματα που διαθέτουν οι «προοδευτικές δυνάμεις», όλη η Ελλάδα θα τους είχε στήσει αγάλματα, η δε σχολική ιστορία θα είχε αφιερωθεί σ' αυτούς σελίδες ολόκληρες!! Τώρα αν το θυμίζεις θεωρείσαι… πτωματολόγος!!!
(ΣΗΜ:Κατά τον ίδιο τρόπο και μετά από ομιλίες ακόμα και «Εθνοσυμβούλου»,(σημ: δηλαδή βουλευτού του ΕΑΜ –ΚΚΕ για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους) που κάλεσε το λαό να τιμωρήσει τους προδότες, εξετελέσθησαν στην Πύλο Μεσσηνίας 21 άτομα με μαχαίρι και τα πτώματα τους πετάχτηκαν από τα παράθυρα στο μαινόμενο πλήθος πού φώναζε ρίξε τους ρίξε τους!!! Ότι και να είχαν κάνει αυτά τα άτομα, ο τρόπος της δολοφονίας τους ήταν κανιβαλικός.)
Όσοι απέμειναν στο Μπεζεστένι τουφεκίσθηκαν όλοι «δια να μη τους κάνει χωροφύλακες ο Παπανδρέου» και τα σώματα τους ρίφθηκαν στην περιβόητη πηγάδα (γνωστή η ιστορία της). Τα θύματα περίπου 2.000.
Αυτό ήταν το τέλος του Στρατοπέδου συγκεντρώσεως Μελιγαλά.
19ον. Στρατόπεδο συγκεντρώσεως Πύργου. Και τα Τάγματα Ασφαλείας στην περιοχή Πύργου ανταπέδωσαν περίπου στα ίσια. Συνέλαβαν 800 ΕΑΜιτες της περιοχής και τους έκλεισαν σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Στρατοπεδάρχης ο Ταγματάρχης Κοκκώνης Γεώργιος του Τάγματος Ασφαλείας Πύργου. Δεν έκανε εκτελέσεις, τους είχε για διαπραγματευτικό χαρτί με το ΕΑΜ. Πράγματι στις 5-9-1944, σε ένδειξη καλής θελήσεως για να μη πραγματοποιηθούν σφαγές, τους άφησε όλους ελεύθερους. Παρόλα αυτά ο ΕΛΑΣ καταπάτησε την συμφωνία και δεν απέφυγαν την σφαγή. Οι ελευθερωθέντες ΕΑΜίτες ενώθηκαν με τους επιτιθέμενους και στις 9-9-1944 σκότωσαν 150, τραυμάτισαν 120 και έκαψαν 50 σπίτια.
20ον. Στρατόπεδο Βαλιμής Αχαΐας, κοντά στον Φενεό. Μάλλον μικρό στρατόπεδο προσωρινής κρατήσεως. Τους μετέφεραν σε άλλα και από εκεί πήγαιναν για εκτέλεση.
Χαρακτηριστική περίπτωση είναι του Ανδρέα (25 ετών) και της Αμαλίας (17 ετών) Αναγνωστοπούλου από το Μεσορρούγι Καλαβρύτων. Συνελήφθησαν επειδή ο ΕΑΜίτης αδερφός τους λιποτάκτησε από το ΕΑΜ και κατετάγη στην Χωροφυλακή!! Τους συνέλαβαν και τους έκλεισαν στο στρατόπεδο Βαλιμής. Μετά από δύο μηνών περιπέτεια όπου τους μετέφεραν από χωριό σε χωριό, βιάζοντας κατά τις ορέξεις τους την κοπέλα, τελικά μετά από κάποιον βιασμό την έσφαξαν και όλα αυτά μπροστά στον αδερφό της. Αυτόν τον αποτελείωσαν στις 26-7-1944. Ο καπετάν Τάσος (Αναστάσιος Ζερβός) το 1946 για τις δολοφονίες που διέπραξε καταδικάστηκε δις εις θάνατον στην Πάτρα και εξετελέσθη για να περάσει στο πάνθεον των «ηρώων» του ΚΚΕ και του «λαϊκού κινήματος» («Με το φωτοστέφανο του Μαρτυρίου», σ. 42).
21ον. Ι. Μονή ΕΛΩΝΗΣ Πάρνωνος, κοντά στο Λεωνίδιο Σπάρτης.
Μικρό στρατόπεδο με ανταρτοδικείο. Οι ανταρτοδίκες ήταν ταυτόχρονα και εκτελεστές!! Έτσι γινόταν σε όλα τα στρατόπεδα.
Σε εκκαθαριστική επιχείρηση Γερμανικών δυνάμεων κάποιοι πρόλαβαν και δραπέτευσαν. Μεταξύ αυτών και ο πρώην Ελασίτης Αντισυνταγματάρχης Ανδρέας Γ. Λουμάκης, ο οποίος συνελήφθη επειδή αποσκίρτησε από τον ΕΛΑΣ. Δυστυχώς τότε έτσι ήταν. Ή με το ΕΑΜ ή έπρεπε να πεθάνεις. Μετά την δραπέτευση τον, αρχές 1943, κατέφυγε στην στρατιωτική διοίκηση Ισμαηλίας Μέσης Ανατολής. Το τέλος του ήταν οδυνηρό. Το 1948 στην μάχη της Καρδίτσας μεταξύ Στρατού και «Δημοκρατικού στρατού» του ΚΚΕ, τραυματίσθηκε και συνελήφθη αιχμάλωτος. Μια «λαϊκή Αγωνίστρια» με τσεκούρι του άνοιξε το κεφάλι στα δύο!!!
22ον. Μανιάκι Μεσσηνίας. Σε εκκαθαριστική επιχείρηση των Ταγμάτων Ασφαλείας στη Χώρα Τριφυλίας το μετέφεραν στο Μαργέλι (σημ. Κοντογόνι). Στο στρατόπεδο Μανιακίου σκότωσαν τον Γιώργο Γιαννόπουλο από το Καραμανώλι (σημ. Γλυφάδα) και κάποιον γέρο 75 ετών επειδή έκανε το «μεγάλο» αδίκημα να πάρει ένα δεμάτι σιτάρι (θερισμένο) να το τρίψει να πάρει τον καρπό!!!
Στο Μαργέλι οι κρατούμενοι ήταν 150 άνδρες, γυναίκες, παιδιά. (Υπεύθυνοι στρατοπέδου κάποιοι Ρουσέας Παναγιώτης Ρουσέας Παναγιώτης, Ματζώρος και Λίβας Λίβας).
23ον. Μινάγια Μεσσηνίας (σημ. Αμπελόκηποι). Σκότωσαν τον Τάκη Καρβουνιάρη από την Πύλο.
Αυτά τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως κατόρθωσα να εντοπίσω από την βιβλιογραφία στην Πελοπόννησο. Ασφαλώς θα υπάρχουν και άλλα, γι' αυτό καλώ όποιον γνωρίζει κάτι σχετικό με στοιχεία, να γράψει στο ΤΟΤΕ. Όπως επίσης και οτιδήποτε καταρρίπτει ή ενισχύει τα γραφόμενα μου, διότι η ιστορική αλήθεια πρέπει να καταγράφεται όποιοι και αν θίγονται.
Στρατόπεδα συγκεντρώσεως το ΕΑΜ δημιούργησε παντού, σε όλη την Ελλάδα, όπου επικράτησε την περίοδο 42-44. Η έρευνα θα συνεχισθεί γι αυτό κάθε βοήθεια ευπρόσδεκτη.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κομμουνιστή «ήρωα»...
Τελειώνοντας το αφιέρωμα (στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως Πελοποννήσου θα αναφερθώ σε μία ανόσια πράξη απ' τις πολλές κάποιου Κώστα Κανελλόπουλου Κώστα Κανελλόπουλου, που δυστυχώς το ΚΚΕ τον έχει κατατάξει και αυτόν (όπως και τόσους άλλους αναλόγου συμπεριφοράς) στο πάνθεο των ηρώων του.
Ο Κ. Κανελλόπουλος ήταν μόνιμος ανθυπίλαρχος τον Στρατού και αποτάχτηκε για κομμουνιστική δράση πολύ πριν τον Αλβανικό πόλεμο. Με το ΕΑΜ βρήκε την ευκαιρία να πάρει τα αξιώματα που δεν πήρε στο Στρατό.
Τον Νοέμβριο του 1943 στο χωριό Δυρράχιο Ταϋγέτου δίκασε την Νίτσα Ρούκα από την Καλλιρόη Μεσσηνίας διότι δεν δέχθηκε να γίνει ερωμένη του!! Η κατηγορία ήταν ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις με τους Ιταλούς. Προηγουμένως (Μεγάλη Παρασκευή 43) είχε σκοτώσει τους γονείς της, την αδερφή της και είχε κόψει το ένα πόδι του αδερφού της. Η κοπέλα εξετάσθηκε από δύο γιατρούς, ο ένας ήταν ο Καπόπουλος από τους Κωνσταντίνους, και οι δύο είπαν ότι ήταν παρθένος. Το «δικαστήριο» παρουσία όλων των, υποχρεωτικώς παριστάμένων, κατοίκων του χωριού την καταδίκασε σε θάνατο. Τρεις φορές οι αντάρτες του ΕΛΑΣ βλέποντας το άδικο αστόχησαν, αλλά τελικά την εκτέλεσε ο ίδιος ο Κ. Κανελλόπουλος. Σημειωτέον ότι κάποτε που είχε τραυματισθεί, η Νίτσα Ρούκα τον είχε νοσηλεύσει! Το επεισόδιο περιγράφει ο Χρήστος Ζαλοκώστας στο «Χρονικό της Σκλαβιάς» σ. 177, ο Κοσμάς Αντωνόπουλος «ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΣ» σ. 1321 καθώς και ο υπολοχαγός Γ. Ταβερναράκης αρχηγός της συμμαχικής αποστολής ΣΜΑ περιοχής Ταϋγέτου σε αναφορά του. Μάλιστα ο Ταβερναράκης επενέβη να την διασώσει, αλλά μάταια. Ας τον έχει λοιπόν το ΚΚΕ «ήρωα» του να τον καμαρώνει, αλλά ας μάθουν κάποιοι την ιστορία του να μην τον τιμούν ως «ήρωα». Δυστυχώς δεν είναι ο μοναδικός τέτοιου είδους «ήρωας».
Είναι γνωστό ότι μετά την ήττα του Κομμουνιστικού Κινήματος τον Δεκέμβριο του 1944 επακολούθησε η συμφωνία της Βάρκιζας (Φεβρ. 1945). Αυτή δεν αμνήστευσε τα ποινικά αδικήματα (δολοφονίες, ληστείες κ.τ.λ.).
Πολλοί λοιπόν «λαϊκοί αγωνιστές» δικάστηκαν γι' αυτά τα εγκλήματα. Συνεπώς είναι ΜΕΓΑ ΨΕΥΔΟΣ αυτό που λένε ότι διώχτηκαν από την «αντίδραση» διότι έκαναν αντίσταση στους κατακτητές. Μάλιστα πολλοί από αυτούς δεν μπόρεσαν να επανέλθουν στην κανονική τους ζωή διότι θα συλλαμβάνονταν και έτσι έμειναν ως παρακρατικές ομάδες στα βουνά. Περίπου 3.000 άτομα φυγοδικούσαν οργανωμένα σε ομάδες 10-15 ατόμων.
Διάβασα πρόσφατα ότι στις 25-6-96 ο Δήμος Χαϊδαρίου έστησε άγαλμα του Κομμουνιστή Νίκου Πλουμπίδη. Ο Νίκος Πλουμπίδης ή Μπάρμπας κατά την διάρκεια της κατοχής ήταν για ένα διάστημα αρχηγός της ΟΠΛΑ, που τόσα εγκλήματα έκανε κατ' εντολή του σε βάρος του Ελληνικού Λαού.
Είναι παράλογο να στήνουμε αγάλματα αναγνωρίζοντας ως ήρωες τέτοια άτομα, την στιγμή που αναλόγων προσώπων αγάλματα γκρεμίστηκαν στις λεγόμενες «Λαϊκές Δημοκρατίες». Δυστυχώς η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης όπου τέτοια άτομα τιμώνται.
Πιθανόν για όλα όσα έγραψα κάποιοι να με κατηγορήσουν για πτωματολογία και αναμόχλευση παθών.
Αυτή όμως είναι η ιστορική αλήθεια και όποιος θέλει ας με διαψεύσει με ντοκουμέντα..
Δυστυχώς, οι «προοδευτικές» δυνάμεις 25 χρόνια χωρίς αντίπαλο αναμοχλεύουν πάθη και πτωματολογούν γι' αυτά που έπαθαν και κυρίως που δεν έπαθαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου