Η κατωτέρω «σύνοψη» των σχετικών με το παιδομάζωμα κατά την περίοδο από 1ης 'Ιουνίου μέχρι 15ης Αυγούστου πληροφοριών, μαρτυριών και αποδείξεων, τας οποίας συνέλεξε και εξηκρίβωσεν ή Βαλκανική Επιτροπή του Ο.Η.Ε., είναι ένα «ντάϊτζεστ», προπαρασκευασθέν από την γραμματεία της Επιτροπής, ακριβώς "ίνα χρησιμεύσει από την αρμόδια υποεπιτροπή συντάξεως της συμπληρωματικής της εκθέσεως.
Συν-εζητήθη κατά την επίσημο δημόσια συνεδρίασιν της Επιτροπής, την 8ην Σεπτεμβρίου, εγκριθέν ως «ντοκουμέντο» υπ' αριθ. Α)ΑΣ. Ί6]384 της 6ης Σεπτεμβρίου. Και εγένετο ομοφώνως δεκτόν ως ζήτημα ύπ' αριθ. 7 της ημερησίας διατάξεως της σχετικής δημοσίας συνεδριάσεως της Βαλκανικής Επιτροπής.
Είναι, συνεπώς, αδιάβλητο διεθνώς και επισημότατο. Ιδού τι λέγει :
Το παιδομάζωμα προς την Αλβανία
α) Γεγονότα : Μαρτυρούμενα παρ' αυτόπτων, των οποίων ηλέγχθησαν η αξιοπιστία και αι μαρτυρίαι. β) Γεγονότα καταχωρηθέντα εις εκθέσεις «ομάδων παρατηρητών» της Επιτροπής. (Ομάδες ύπ' αριθ. 1 και 12. Μάρτυρες καταγεγραμμένοι Οπό τους αριθμούς Μ: (μάρτυς - 58,59,38,51,54,55,101,106,107,108,109, 125, 133). γ) Εκθέσεις και σχετικαί αποφάσεις της υπ' αριθ. 1 υποεπιτροπής. Επί τη βάσει όλων αυτών των στοιχείων προκύπτουν τα έξης :
1) Μεταξύ 15 Ιανουαρίου και τέλους Απριλίου, τρεις φάλαγγες, έκαστη από 100 παιδάκια, συνοδευόμενα από συμμορίτας και δύο άλλαι φάλαγγες (ειδικώς εις τα τέλη Απριλίου αύται, από 60 ή μία και 130 η άλλη παιδάκια) διήλθον δια του Βατοχωρίου. Αι μητέρες των παιδιών ηκολούθουν εις θλιβερωτάτην φάλαγγα κλαίουσαι. Τα παιδάκια απήχθησαν εις Αλβανία. Αι μητέρες, απαρηγόρητοι, επανήλθον την επομένην, εκδιωχθείσαι από τους συμμορίτας εις τα σύνορα.
2) Από το τρίγωνον διήλθον την 25ην Μαρτίου (του Ευαγγελισμού) 500 παιδιά απαγόμενα προς την Αλβανίαν. Τρεις ημέρας αργότερα διήλθον από τό ίδιο χωριό αλλά 300 παιδιά.
3) Την αυτήν εποχήν εις άλλο σημείον των προς την Άλβανίαν συνόρων, εις την Ιεροπηγήν, μαζεύθηκαν από τους ληστάς 250 παιδάκια, απαχθέντα εκ των γύρω χωριών. Μέχρις Ιεροπηγής είχον συνοδεύσει τα παιδάκια πολλαί μητέρες και πατέρες, με οδυρμούς και σπαρακτικά κλάματα, προσπαθούντες να διασώσουν τα τέκνα των. Τα παιδάκια απήχθησαν βιαίως, οδηγηθέντα προς Αλβανίαν.
4) Επίσης εις Αλβανίαν απήχθησαν, διακομισθέντα πάλιν δια Βατοχωρίου κατά το πρώτον 15θήμερον του Απριλίου εις διαφόρους «αποστολάς» από 100 -500 εκάστη, τρεις χιλιάδες εν συνόλω παιδάκια, βιαίως αποσπασθέντα από τας οικογενείας των.
5) Παρά τας απεγνωσμένας προσπάθειας και αντιστάσεις των γονέων των, ανηρπάγησαν κατά την ιδίαν εποχήν 10 παιδάκια, ειδικώς και συγκεκριμένως από το χωρίον Καλλονή.
6) Κατά τα τέλη Απριλίου αντάρται ήλθον εις Διποταμιάν δια το παιδομάζωμα. Μόνον δύο οικογένειαι του χωρίου συγκατετέθησαν να δώσουν τα παιδιά των. Οι λησταί, εν τούτοις, απήγαγαν βιαίως αλλά 22 παιδιά, παρά τους δυναμένους νά συγκινήσουν και θηρία οδυρμούς των μητέρων των και τας απέλπιδας προσπάθειας των πατέρων των. Οι συμμορίται έλεγαν ότι παίρνουν τα παιδιά να τους εξασφαλίσουν «καλύτερη τροφή και δημοκρατική μόρφωση».
7) Τέλος, κατά τας τελευταίας ημέρας του Μαρτίου, απήχθησαν 720 εν όλο παιδιά από τας περιοχάς Γιαννοχώρι και Κομνηνάδες, οδηγηθέντα εις την Αλβανίαν, με πρώτον σταθμόν, εντός του αλβανικού εδάφους, το χωρίον Βιντέχοβα.
Συνολικώς αναφέρονται ένδεκα διαπιστωθέντα τοιαύτα περιστατικά απαγωγής παιδιών από τους συμμορίτας εις την Αλβανίαν κατά την ανωτέρω περίοδον. Το σύνολον των Ελληνόπουλων, τα όποια ανηρπάγησαν, κατά τά ένδεκα αυτά «περιστατικά», από τις αγκαλιές των γονέων των, ανέρχεται σε 5172.
Τι λέει ο Γάλλος δημοσιογράφος Γεώργιος Κεντ που επισκέφτηκε χωριά που υπέφεραν από το παιδομάζωμα και μίλησε με μητέρες
Oταν οι δύο άνδρες καταπληγωμένοι και μισοπεθαμένοι από τον φόβο ξαναγύρισαν στο χωριό, κάθε αντίσταση έπαψε.
Πέρασα ένα πρωινό στο χωριό Βατοχώριο, στο σπίτι της Καλλιόπης Θεοδωρίδου. Ή ιστορία αυτής της γυναίκας είναι ίδια με την ιστορία πολλών άλλων Ελληνίδων.
Ο άνδρας της, γνωστός για τα αντικομμουνιστικά του φρονήματα, έφυγε από το χωριό όταν μπήκαν οι συμμορίτες. Έμεινε μονάχη με τα τέσσερα παιδιά της και εργαζόταν με τον κασμά και το φτυάρι στο χέρι, για την κατασκευή οχυρώσεων προορισμένων για τους συμμορίτες. Ένα βράδυ κατά τις 10 ή ώρα, τέσσερις άνδρες οπλισμένοι χτύπησαν την πόρτα της. Τα παιδιά κοιμόντουσαν.
- Φέρε μας τα παιδιά! είπε ένας από αυτούς.
Αυτή διαμαρτυρήθηκε. Εκείνος την διέταζε νά σωπάσει και πρόσθεσε πώς το μέτρο αυτό παιρνότανε για το ίδιο το συμφέρον των παιδιών. Ήταν δύο αγόρια και δύο κορίτσια, κάτω των 12 χρονών το καθένα. Το πιο μικρό δεν ήταν παρά 6 χρονών.
- Και συ θάρθεις μαζί μας, είπε ο αρχηγός.
Τα έσυρε μέσα στη νύχτα και τα οδήγησε ο' ένα μέρος, όπου καμιά σαρανταριά άλλες μητέρες και 70 παιδιά περίπου ήσαν κουρασμένα. Τα παιδιά έκλαιγαν. Οι μητέρες αναστέναζαν και φώναζαν. Ο καιρός ήταν βροχερός.
- Προχωρείτε! φώναζε ο αρχηγός των συμμοριών.
Και η μικρή πομπή κινήθηκε στον δρόμο, πού χθες ακόμη ο καθένας απ’ αυτούς έκανε ξένοιαστο και χαρούμενο περίπατο.
Δύο ώρες συνέχεια γυναίκες και παιδιά σέρνονταν στον δρόμο ώσπου έφτασαν τέλος στο μεγάλο χωριό Ανταρτικό. Εκεί, κάτω από γερή φρουρά, πέρασαν την υπόλοιπη νύχτα. Όταν ξημέρωσε έδωσαν στις μητέρες ένα φύλλο χαρτί άσπρο και τις πρόσταξαν νά υπογράψουν. Ύστερο δακτυλογράφησαν πάνω σ' αυτό την παρακάτω δήλωση και πάνω από τις υπογραφές:
«Εμείς οι μητέρες του Βατοχωρίου δώσαμε θεληματικά τα παιδιά μας για να σωθούν από τις αγγλοαμερικανικές βόμβες και το πυροβολικό».
Τα παιδιά τραβήχτηκαν προς τα σύνορα, ενώ ή φρουρά με τα όπλα έσπρωχνε βίαια τις μητέρες και τις υποχρέωνε νά γυρίσουν πίσω.- Μάς βεβαίωσαν πώς τα παιδιά μας θα ξαναγυρίσουν όταν πάψουν οι βομβαρδισμοί! μου είπε ή Καλλιόπη Θεοδωρίδου.
Πάνω από δύο χρόνια πέρασαν και τα παιδιά δεν ξαναγύρισαν ακόμη. Έστειλαν γράμματα στους γονείς τους, άλλα απ' όλα όσα διάβασα κανένα δεν φαίνεται να έχει γραφή ελεύθερα. Καθαρά φαίνεται πώς έχουν αντιγραφή ή υπαγορευτεί και είναι βαθιά.
Και δυο παιδάκια που απήχθηκαν πολέμησαν στους αλήτες του συμμοριτισμού και συνελήφθησαν και πέρασαν από δίκη
- Ο Απόστολος Χατζηαποστόλου, 18 ετών, μάρτυς υπερασπίσεως του κατηγορουμένου Νικολάου Χατζηαποστόλου, ηλικίας 14 ετών, καταθέτει τα εξής:
Είμαι θείος του κατηγορουμένου. Μαζί μας στρατολόγησαν με την βία οι συμμορίτες από το χωριό μας, το Πυργωτά. Εγώ, κατόπιν, έφυγα, αλλά ο ανιψιός μου δεν το κατόρθωσε.
Πρόεδρος: Γιατί, μάρτυς, έφυγες από τους συμμορίτες.
Μάρτυς: Τι να κάνω με αυτούς; Βούλγαρος είμαι;
Πρόεδρος: Ο ανιψιός σου Βούλγαρος είναι και έμεινε;
Μάρτυς: Όχι, αλλά δεν μπορούσε να φύγει, γιατί ήταν στο Μπέλλες. Μπροστά του σκότωσαν έναν άλλο, που ήθελε να φύγει.
Πρόεδρος: Όταν ήσουν στους συμμορίτας, σε πήγαν στη Σερβία;
Μάρτυς: Μάλιστα. Μας πέρασαν από το σερβικό έδαφος για να μας πάν στο «αρχηγείο». Μας είδαν και οι Σέρβοι σκοποί των φυλακίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου