Η ιστορία μου λοιπόν αρχίζει περίπου στο τέλος του αρχαίου κόσμου, όταν η πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σήμανε την αρχή ενός νέου υπερήφανου κόσμου (Σε βιβλίο τον συναντούμε σαν "New brave world"). Εγώ απλώς κλέβω τον τίτλο, γιατί αυτός ο νέος κόσμος ξεκίνησε με διωγμούς, μετακινήσεις πληθυσμών και με δύο νέες θρησκείες. Κάπου λοιπόν εκεί ξεκινά η ιστορία μου...
Ότι απέμεινε από τον παλιό κόσμο, οι Κέλτες,οι Νορβηγοί(Nordman),οι Σάξονες, δημιούργησαν μια μορφή συμμαχίας. Μη φανταστείτε συναντήσεις αρχηγών και υπογραφές ή όρκους σε Θεούς! Απλά ο φόβος των διωγμών δημιούργησε την συμμαχία της παλιάς Θρησκείας ενάντια στη νέα. Αυτή λοιπόν - ας την αποκαλέσουμε βόρεια συμμαχία- επιζητούσε να περιλάβει στους κόλπους της και τους Φράγκους, οι οποίοι όμως λόγω του ανταγωνισμού τους με τους Γερμανούς, οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο των Νοτίων.
Η Νότια κλίκα περιελάμβανε τους Μεσογειακούς λαούς της Ευρώπης και της Γαλικίας. Η Αγγλία τήρησε ουδέτερη στάση θέλοντας να παίξει τον ρόλο που παίζει πάντα, δηλαδή "διαίρει και βασίλευε".
Με την απώθηση των επιδρομέων του Αττίλα στην μάχη των Εθνών, όπου σημαντικό ρόλο έπαιξε ο Επίσκοπος Ρώμης, διεκήρυξαν την κοσμική θέση της εκκλησίας και για να ενισχυθεί η Θέση αυτή προσεταιρίσθηκε η Μεροβιγγιανή δυναστεία (Φραγκική δυναστεία συνδεδεμένη με τον θρύλο του Αγίου Αίματος). Πρώτος καθολικός Ευρωπαίος μονάρχης υπήρξε ο Κλοβίς. Τότε κάποιες Βόρειες φυλές στο παιχνίδι της εξουσίας, προσποιήθηκαν αποδοχή του Χριστιανισμού.
Μέχρι τα τέλη του 8ου αιώνα της νέας Θρησκείας, η σχέση των Φράγκων Βασιλέων με τον επίσκοπο Ρώμης έχουν γίνει στενότατες. Φυσικά πρέπει να έχουμε υπ' όψιν μας ότι ο επίσκοπος Ρώμης έφερε τον εκκλησιαστικό τίτλο του Πάπα, και ειδικότερα από το 325 και μετά που άρχισε να ορίζει την κοσμική του εξουσία. Το 793 ο πάπας Λέων ο ΙΙΙ αναγνώρισε τον Καρλομάγνο (Karolus Magnus) και ως πατρίκιο της Ρώμης (στο πλαίσιο αμοιβαίων εξυπηρετήσεων) και τελικά εστεύθη Αυτοκράτωρ της Ρώμης.
Κάπου λοιπόν στα 826 οι βόρειοι συνάπτουν μυστική συμφωνία με τους μουσουλμάνους της Ισπανίας. Προσέξτε παρακάτω γιατί τώρα γίνεται ενδιαφέρον!!
Οι μουσουλμάνοι με βάση την Κρήτη λεηλατούν την Μεσόγειο Θάλασσα και η νότια πλευρά για να προασπίσει τα θαλάσσια και εμπορικά της συμφέροντα, ίδρυσε το Βενετσιάνικο ιπποτικό τάγμα του Αγίου Μάρκου.
Το 850 έχουμε την μεταναστευτική είσοδο στην Βόρεια Ευρώπη Εβραϊκών πληθυσμών που εγκαθίστανται στην Γερμανία. Ανάμεσά τους υπήρχαν και Σιωνιστικοί πυρήνες. Το περίεργο είναι ότι οι Σιωνιστές συμμάχησαν αμέσως με τους Τεύτονες. Κομβικό κοινό σημείο προσέγγισης, εικάζεται ότι υπήρξαν οι τελετουργικές θυσίες παιδιών.
Τα πράγματα περιπλέκονται με τον Otto τον Ι, όταν αυτός ενώθηκε με την Σαξονική δυναστεία στην Γερμανία και στέφθηκε Βασιλιάς πράγμα που προκάλεσε αμηχανία στο Βατικανό. Η νίκη του επί των Μαγυάρων του χάρισε τον τίτλο του προστάτη της Ευρώπης. Ο πάπας Ιωάννης ΧΙΙ τον κάλεσε για να τον βοηθήσει στην καταπολέμηση των εχθρών της Ρώμης και πραγματοποιώντας την επιθυμία αυτή, έλαβε τον τίτλο του Ρωμαίου Αυτοκράτορα.
Οι αξιωματούχοι του Βατικανού γνώριζαν από το 96 μ.Χ. από μια επιστολή του Κλήμη προς την εκκλησία της Κορίνθου την ύπαρξη του Δυτικού Ημισφαιρίου. Εχοντας φροντίσει η Βόρεια συμμαχία να έχει στο παπικό περιβάλλον ανθρώπους δικούς της, έλαβε την είδηση και επιστράτευσε τον Λέφ Ερικσον με την αποστολή να πλεύσει Δυτικά για τα συμφέροντά της. Ετσι οι Βίκινγκς έφθασαν στην Αμερική (μερικές χιλιάδες χρόνια μετά τον Οδυσσέα), όπου όμως απωθήθηκαν από τους αυτόχθονες το 1006.
Η νότια συμμαχία στα επόμενα χρόνια δημιουργεί το πρώτο τάγμα πολεμιστών μοναχών, τους Ιωαννίτες.
Την ίδια περίπου εποχή η Νότια συμμαχία αντελήφθηκε ότι οι Μουσουλμάνοι μισθοφόροι που ερήμωναν τα παράλιά τους ήταν μισθωμένοι από τους βόρειους, οι οποίοι από το 1100 είχαν αρχίσει ολοένα και περισσότερο να κατευθύνονται από Πρώσους, Βαυαρούς και Σιωνιστές.
Η πρώτη σταυροφορία έγινε όταν πλέον άρχισαν να πλεονεκτούν στρατιωτικά οι μουσουλμάνοι. Επήλθε συμφωνία μεταξύ νοτίων και βορείων και κάπου εκεί δημιουργείται το τάγμα των Ναϊτών μοναχών.
Σταδιακά τα δύο τάγματα εξελίχθηκαν στους Τραπεζίτες της Ευρώπης, εξουσιάζοντας κατά μεγάλο μέρος οικονομικά τις τάξεις των ευγενών.
Φτάνουμε λοιπόν κάπου στο 1220 όπου ο Φρειδερίκος ΙΙ οργανώνει σταυροφορία και παραμένει στην Ιερουσαλήμ αρκετά χρόνια σαν βασιλιάς. Ασχολείται με τον αραβικό πολιτισμό και μυστικισμό, ώσπου οι Ναΐτες τον κατηγορούν για την ευνοική του συμπεριφορά απέναντι στους Άραβες.
Για να αυτοπροστατευθεί από Ναίτες και Ασσασίνους, (Assassins, η πρωταρχική λέξη για αυτούς ήταν Hashshashin στα Αραβικά) δημιουργεί ένα νέο τάγμα, των Τευτόνων.
Κάπου εδώ ξεκινά ένας ευρωπαικός πόλεμος μεταξύ ταγμάτων πολύ μακριά από την Ευρώπη. Περίεργες συνομοσίες και συμμαχίες και οι καταστάσεις γίνονται όλο και πιο πολύπλοκες.
Η άνοδος της Δυναστείας των Αψβούργων είχε σαν αποτέλεσμα την προσέγγιση της Γερμανίας και Αυστρίας. Χαρακτηριστικό της εποχής αυτής είναι η διατήρηση καλών σχέσεων της Δυναστείας με τον εκάστοτε πάπα. Και εδώ κάπου μπαίνει η Αγγλία δυναμικά στην σκακιέρα.
To 1290 ο Εδουάρδος Ι της Αγγλίας έχοντας αγανακτήσει με τις τακτικές της κλίκας των Τευτόνων-Σιωνιστών απομάκρυνε τους Εβραίους από την επικράτειά του.. Την πράξη του αυτή της απαλλαγής από την τοκογλυφία των Εβραίων μιμήθηκαν οι χώρες του Νότου με πρώτη την Γαλλία το 1306.
Στις αρχές του 14ου αιώνα βρέθηκε το Τάγμα των Ναϊτών διχασμένο. Οι Βόρειες ομάδες είχαν επηρεασθεί από τα τεκταινόμενα των Τευτόνων. Οι Νότιες ομάδες σε συνεργασία με τους Ιωαννίτες προσέγγισαν τον Φίλιππο IV (τον ωραίο). Το 1307 εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της Νότιας κλίκας αλλλά και τα δικά του έθεσε εκτός νόμου τους Ναϊτες και τους καταδίωξε σε όλη την Ευρώπη. Ο μέγας Μάγιστρος Ζάκ ντε Μολέ κάηκε στην πυρά το 1314 και όσοι Ναίτες γλύτωσαν αφομοιώθηκαν με τους Ιωαννίτες. Οι Βόρειες ομάδες κατέφυγαν στην Σκωτία όπου και έγιναν οι πυρήνες του «Ναού της Σιών», συναποκομίζοντας τον πλούτο τους και την ισχύ τους τα οποία έθεσαν στην υπηρεσία των Τευτόνων Σιωνιστών.
Η ιστορία μου ή το παραμύθι που σας διηγούμαι, συνεχίζει αιώνα πρός αιώνα με αμφίρροπη αξία, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλσμα. Μόνο λίγοι παραπάνω πάπες πέθαναν πρόωρα.
Το 1808 σταμάτησε η εισαγωγή σκλάβων από την Αφρική και ξεκίνησε στον Νότο ένα πρόγραμμα ανατροφής(εκτροφής θα λέγαμε) σκλάβων που υιοθετήθηκε από τον Βορρά. Από το 1876 είχε καταπνιγεί βίαια στην Ν. Αγγλία μια προσπάθεια αυτοδιαχείρισης, που αν μη τι άλλο κατάδειξε ολοφάνερα ότι οποιαδήποτε ψευδαίσθηση ελευθερίας για την οποία μοχθούσε και αγωνιζόταν και πολεμούσε ο απλός λαός, δεν είχε κανένα αντίκρυσμα.
Η νίκη των Βορείων της Αμερικής το 1865, δεν έδειξε τίποτα άλλο παρά μια ανώφελη θυσία αίματος τροφή στις πολεμικές βιομηχανίες.
Η 14η τροποποίηση του Συντάγματος των Βορείων που προστέθηκε έναν χρόνο μετά την λήξη του πολέμου "επέτρεπε την υποδούλωση κάθε ανθρώπου τόσο, όσο επιτρεπόταν από τον νόμο."
Η συνέχεια των Ναιτών εμένα προσωπικά δεν με ενδιαφέρει. Βλέπετε το παραμύθι μου πρέπει να λάβει ένα τέλος και από τα τάγματα και τις συμμαχίες θα σας μεταφέρω στις γραβάτες και τα κουστούμια του αιώνα μας. Οι ομάδες έγιναν πολυσυλλεκτικές αποκτώντας μεγαλύτερη ισχύ όπως η Λέσχη Μπίλτεμπεργκ, η Τριμερής επιτροπή...
Τώρα για την ελευθερία και όλα τα άλλα αγαθά... ας συνεχίσουμε να πολεμάμε σαν Έλληνες. Όσο για το έπαθλό μας... εγώ προσωπικά θα δώριζα το μολυβένιο σύμβολο των Ναϊτών: Δύο Ιππότες και ένα άλογο...
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου