υπονόμευσης των προσπαθειών για τη σύσταση Ενιαίου Φορέα, την οποία υποτίθεται ότι υποστηρίζει, εάν πιστέψουμε τη μέχρι σήμερα ρητορική, η οποία αποδεικνύεται ότι είναι για… λαϊκή κατανάλωση.
Η είδηση αφορά την ενέργεια των ναυπηγείων Ελευσίνας, που έλαβε χώρα τον περασμένο μήνα, να παρέμβουν υπέρ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην προσφυγή που άσκησαν τα Ελληνικά Ναυπηγεία (ΕΝΑΕ) κατά της απόφασης της 1ης Δεκεμβρίου 2010 με την οποία καταδικάστηκε η Ελληνική Δημοκρατία, και ορίζονται ο τρόπος και οι όροι ανάκτησης των παράνομων κρατικών ενισχύσεων προς τα ΕΝΑΕ για την περίοδο πριν το 2000, όταν αυτά βρισκόταν υπό κρατικό έλεγχο.
Με βάση τις υφιστάμενες πληροφορίες, στόχος της παρέμβασης είναι να μην αλλάξει η αρχική απόφαση, η οποία είχε ληφθεί μετά από καταγγελία των Ναυπηγείων Ελευσίνας, ώστε να κληθεί η Ελλάδα (η οποία καταδικάστηκε στο να απαιτήσει την επιστροφή παράνομων κρατικών επιδοτήσεων προ του 2000) να απαιτήσει από τον Σκαραμαγκά τα χρήματα του προστίμου (περισσότερα από 500 εκατ. ευρώ).
Η παρέμβαση των Ναυπηγείων Ελευσίνας στην ανωτέρω δίκη, γεννά ερωτήματα τόσο για τον χρόνο που επιλέχθηκε να γίνει σε μια δίκη μεταξύ τρίτων, όσο και για τη σκοπιμότητα μιας τέτοιας ενέργειας.
Όπως είναι γνωστό η Απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής του έτους 2008 με την οποία καταδικάστηκε η Ελληνική Δημοκρατία σε καταβολή υπέρογκου προστίμου εκδόθηκε μετά από καταγγελία των Ναυπηγείων Ελευσίνας.
Άραγε δεν εξαντλήθηκαν και δεν επιτεύχθηκαν οι στόχοι και απαιτήσεις των Ναυπηγείων Ελευσίνας από την Απόφαση του 2008;
Έχουν τα Ναυπηγεία Ελευσίνας νόμιμο δικαίωμα να παρέμβουν στη δίκη αυτήν;
Έχουν τα Ναυπηγεία Ελευσίνας συμφέρον από την έκβαση της δίκης αυτής;
Ανταποκρίνεται στους εθνικούς στόχους για την προστασία και επανάκαμψη της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας που πλέει τα λοίσθια η δικαστική παρέμβαση των Ναυπηγείων Ελευσίνας υπέρ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής;
Εξυπηρετείται ο ευαίσθητος χώρος της αμυντικής βιομηχανίας με την αιφνιδιαστική εμπλοκή των Ναυπηγείων Ελευσίνας σε μια δικαστική διαμάχη, που απ’ ότι αντιλαμβανόμαστε εξυπηρετεί τα εθνικά, οικονομικά και αμυντικά, συμφέροντα;
Ή μήπως τελικά η στόχευση είναι να οδηγηθούν τα ΕΝΑΕ σε «λουκέτο», με την αποχώρηση των Αράβων, οι οποίοι θα πρέπει να είναι επιεικώς αφελείς για να παραμείνουν, αφού τα ναυπηγεία δεν μπορούν να εξασκήσουν σχεδόν καμία δραστηριότητα; Ελπίζεται άραγε ότι με αυτόν τον τρόπο τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, και ενώπιον του κινδύνου να μείνει η χώρα χωρίς ναυπηγείο, θα παραμείνουν ως η μόνη επιλογή; Και κατά συνέπεια θα τύχουν αποκλειστικής κρατικής βοήθειας – διάσωσης διαιωνίζοντας το κρατικοδίαιτο μοντέλο με το οποίο καταστράφηκε ο κλάδος;
Γιατί όπως είναι γνωστό από τις ανακοινώσεις των Ναυπηγείων Ελευσίνας στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών (30.11.2011), ότι της μεν εισηγμένης μητρικής τους εταιρείας (Νεώριον) οι μετοχές έχουν υπαχθεί σε καθεστώς επιτήρησης «λόγω σοβαρών αμφιβολιών ή αβεβαιοτήτων, ως προς το εάν η εταιρεία μπορεί να συνεχίσει την επιχειρηματική της δραστηριότητα λόγω ύπαρξης σημαντικών ληξιπρόθεσμων οφειλών», τα ίδια δε τα Ναυπηγεία Ελευσίνας κατέθεσαν αίτηση υπαγωγής στη διαδικασία συνδιαλλαγής του άρθρου 99 του Πτωχευτικού Κώδικα με τους πιστωτές τους.
Μάλιστα μετά από αναβολή που, κατά δημοσιογραφικές πληροφορίες, ζήτησαν τα ίδια τα ναυπηγεία τον Νοέμβριο του 2011, που είχε οριστεί η αρχική δικάσιμος, ορίστηκε από το πτωχευτικό δικαστήριο η δικάσιμος της 8 Φεβρουαρίου 2012 ως ημερομηνία επικύρωσης της τυχόν συμφωνίας συνδιαλλαγής με τους πιστωτές τους ή η αρνητική περάτωση της διαδικασίας συνδιαλλαγής, εάν δεν είχε επιτευχθεί συμφωνία με τους πιστωτές.
Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες πληροφορίες, στη δικάσιμο της 8ης Φεβρουαρίου, όπου από την πλευρά των πιστωτών παρέστη μόνο το ελληνικό δημόσιο, δόθηκε επιπλέον δίμηνη παράταση στη διαδικασία. Καθώς το ελληνικό δημόσιο περιλαμβάνεται μεταξύ των μεγαλύτερων πιστωτών των Ναυπηγείων Ελευσίνας, το συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί είναι ότι συναίνεσε στην παράταση, επιδεικνύοντας ιδιαίτερη ευαισθησία σε σχέση με άλλες περιπτώσεις, καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα έδινε τη χαριστική βολή στην εταιρία και φυσικά στους 1.100 εργαζόμενους της. Οι οποίοι, ας σημειωθεί εδώ, έχουν αρχίσει τις διαδικασίες δικαστικής διεκδίκησης των δεδουλευμένων τους.
Σε κάθε περίπτωση όμως αν δεν επιτευχθεί συμφωνία με τους πιστωτές η πιθανή εξέλιξη είναι τα Ναυπηγεία Ελευσίνας να περιέλθουν σε οριστική κατάσταση πτώχευσης.
Από την άλλη πλευρά τα ΕΝΑΕ αντιδρούν, και δεν έχουν «χωνέψει» την άγνωστη σε αυτά και μη συμφωνημένη με την κυβέρνηση απαγόρευση δραστηριοποίησης σε κατασκευές ή επισκευές αλλοδαπών πολεμικών πλοίων για τον απλούστατο λόγο ότι διαφορετικά δεν επιβιώνουν. Η εγχώρια στρατιωτική ναυπηγική αγορά ουσιαστικά δεν υφίσταται και ούτε πρόκειται να ανακάμψει στο άμεσο μέλλον.
Όμως οι κατασκευές ή/και επισκευές αλλοδαπών πολεμικών πλοίων δεν θα συμβάλουν μόνο στη βιωσιμότητά των ΕΝΑΕ και τη διατήρηση των θέσεων εργασίας, αλλά και θα παράσχουν καταλυτική βοήθεια στην ελληνική οικονομία στην τιτάνια προσπάθειά της αύξησης των εξαγωγών και μείωσης του ελλείμματος εισαγωγικών/εξαγωγικών συναλλαγών.
Από ότι είναι γνωστό τα Ναυπηγεία Ελευσίνας ουδεμία εργασία έχουν αναπτύξει μέχρι σήμερα με επισκευές/κατασκευές πλοίων αλλοδαπών ναυτικών δυνάμεων.
Τι λοιπόν τα ενοχλεί να επιτύχουν τα ΕΝΑΕ μια τέτοια έγκριση δραστηριότητας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εις βάρος της Ε.Ε.;
Προφανώς το «αποθανέτω… μετά των αλλοφύλων» δεν αποτελεί επιλογή που διανοίγει προοπτικές αλλά οδηγεί όλο τον κλάδο, συμπεριλαμβανομένων και των δύο μεγαλύτερων ναυπηγικών δυνάμεων της χώρας στην καταστροφή.
Πηγή
Με βάση τις υφιστάμενες πληροφορίες, στόχος της παρέμβασης είναι να μην αλλάξει η αρχική απόφαση, η οποία είχε ληφθεί μετά από καταγγελία των Ναυπηγείων Ελευσίνας, ώστε να κληθεί η Ελλάδα (η οποία καταδικάστηκε στο να απαιτήσει την επιστροφή παράνομων κρατικών επιδοτήσεων προ του 2000) να απαιτήσει από τον Σκαραμαγκά τα χρήματα του προστίμου (περισσότερα από 500 εκατ. ευρώ).
Η παρέμβαση των Ναυπηγείων Ελευσίνας στην ανωτέρω δίκη, γεννά ερωτήματα τόσο για τον χρόνο που επιλέχθηκε να γίνει σε μια δίκη μεταξύ τρίτων, όσο και για τη σκοπιμότητα μιας τέτοιας ενέργειας.
Όπως είναι γνωστό η Απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής του έτους 2008 με την οποία καταδικάστηκε η Ελληνική Δημοκρατία σε καταβολή υπέρογκου προστίμου εκδόθηκε μετά από καταγγελία των Ναυπηγείων Ελευσίνας.
Άραγε δεν εξαντλήθηκαν και δεν επιτεύχθηκαν οι στόχοι και απαιτήσεις των Ναυπηγείων Ελευσίνας από την Απόφαση του 2008;
Έχουν τα Ναυπηγεία Ελευσίνας νόμιμο δικαίωμα να παρέμβουν στη δίκη αυτήν;
Έχουν τα Ναυπηγεία Ελευσίνας συμφέρον από την έκβαση της δίκης αυτής;
Ανταποκρίνεται στους εθνικούς στόχους για την προστασία και επανάκαμψη της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας που πλέει τα λοίσθια η δικαστική παρέμβαση των Ναυπηγείων Ελευσίνας υπέρ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής;
Εξυπηρετείται ο ευαίσθητος χώρος της αμυντικής βιομηχανίας με την αιφνιδιαστική εμπλοκή των Ναυπηγείων Ελευσίνας σε μια δικαστική διαμάχη, που απ’ ότι αντιλαμβανόμαστε εξυπηρετεί τα εθνικά, οικονομικά και αμυντικά, συμφέροντα;
Ή μήπως τελικά η στόχευση είναι να οδηγηθούν τα ΕΝΑΕ σε «λουκέτο», με την αποχώρηση των Αράβων, οι οποίοι θα πρέπει να είναι επιεικώς αφελείς για να παραμείνουν, αφού τα ναυπηγεία δεν μπορούν να εξασκήσουν σχεδόν καμία δραστηριότητα; Ελπίζεται άραγε ότι με αυτόν τον τρόπο τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, και ενώπιον του κινδύνου να μείνει η χώρα χωρίς ναυπηγείο, θα παραμείνουν ως η μόνη επιλογή; Και κατά συνέπεια θα τύχουν αποκλειστικής κρατικής βοήθειας – διάσωσης διαιωνίζοντας το κρατικοδίαιτο μοντέλο με το οποίο καταστράφηκε ο κλάδος;
Γιατί όπως είναι γνωστό από τις ανακοινώσεις των Ναυπηγείων Ελευσίνας στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών (30.11.2011), ότι της μεν εισηγμένης μητρικής τους εταιρείας (Νεώριον) οι μετοχές έχουν υπαχθεί σε καθεστώς επιτήρησης «λόγω σοβαρών αμφιβολιών ή αβεβαιοτήτων, ως προς το εάν η εταιρεία μπορεί να συνεχίσει την επιχειρηματική της δραστηριότητα λόγω ύπαρξης σημαντικών ληξιπρόθεσμων οφειλών», τα ίδια δε τα Ναυπηγεία Ελευσίνας κατέθεσαν αίτηση υπαγωγής στη διαδικασία συνδιαλλαγής του άρθρου 99 του Πτωχευτικού Κώδικα με τους πιστωτές τους.
Μάλιστα μετά από αναβολή που, κατά δημοσιογραφικές πληροφορίες, ζήτησαν τα ίδια τα ναυπηγεία τον Νοέμβριο του 2011, που είχε οριστεί η αρχική δικάσιμος, ορίστηκε από το πτωχευτικό δικαστήριο η δικάσιμος της 8 Φεβρουαρίου 2012 ως ημερομηνία επικύρωσης της τυχόν συμφωνίας συνδιαλλαγής με τους πιστωτές τους ή η αρνητική περάτωση της διαδικασίας συνδιαλλαγής, εάν δεν είχε επιτευχθεί συμφωνία με τους πιστωτές.
Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες πληροφορίες, στη δικάσιμο της 8ης Φεβρουαρίου, όπου από την πλευρά των πιστωτών παρέστη μόνο το ελληνικό δημόσιο, δόθηκε επιπλέον δίμηνη παράταση στη διαδικασία. Καθώς το ελληνικό δημόσιο περιλαμβάνεται μεταξύ των μεγαλύτερων πιστωτών των Ναυπηγείων Ελευσίνας, το συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί είναι ότι συναίνεσε στην παράταση, επιδεικνύοντας ιδιαίτερη ευαισθησία σε σχέση με άλλες περιπτώσεις, καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα έδινε τη χαριστική βολή στην εταιρία και φυσικά στους 1.100 εργαζόμενους της. Οι οποίοι, ας σημειωθεί εδώ, έχουν αρχίσει τις διαδικασίες δικαστικής διεκδίκησης των δεδουλευμένων τους.
Σε κάθε περίπτωση όμως αν δεν επιτευχθεί συμφωνία με τους πιστωτές η πιθανή εξέλιξη είναι τα Ναυπηγεία Ελευσίνας να περιέλθουν σε οριστική κατάσταση πτώχευσης.
Από την άλλη πλευρά τα ΕΝΑΕ αντιδρούν, και δεν έχουν «χωνέψει» την άγνωστη σε αυτά και μη συμφωνημένη με την κυβέρνηση απαγόρευση δραστηριοποίησης σε κατασκευές ή επισκευές αλλοδαπών πολεμικών πλοίων για τον απλούστατο λόγο ότι διαφορετικά δεν επιβιώνουν. Η εγχώρια στρατιωτική ναυπηγική αγορά ουσιαστικά δεν υφίσταται και ούτε πρόκειται να ανακάμψει στο άμεσο μέλλον.
Όμως οι κατασκευές ή/και επισκευές αλλοδαπών πολεμικών πλοίων δεν θα συμβάλουν μόνο στη βιωσιμότητά των ΕΝΑΕ και τη διατήρηση των θέσεων εργασίας, αλλά και θα παράσχουν καταλυτική βοήθεια στην ελληνική οικονομία στην τιτάνια προσπάθειά της αύξησης των εξαγωγών και μείωσης του ελλείμματος εισαγωγικών/εξαγωγικών συναλλαγών.
Από ότι είναι γνωστό τα Ναυπηγεία Ελευσίνας ουδεμία εργασία έχουν αναπτύξει μέχρι σήμερα με επισκευές/κατασκευές πλοίων αλλοδαπών ναυτικών δυνάμεων.
Τι λοιπόν τα ενοχλεί να επιτύχουν τα ΕΝΑΕ μια τέτοια έγκριση δραστηριότητας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εις βάρος της Ε.Ε.;
Προφανώς το «αποθανέτω… μετά των αλλοφύλων» δεν αποτελεί επιλογή που διανοίγει προοπτικές αλλά οδηγεί όλο τον κλάδο, συμπεριλαμβανομένων και των δύο μεγαλύτερων ναυπηγικών δυνάμεων της χώρας στην καταστροφή.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου