ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ ΚΑΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

Απόσπασμα από το βιβλίο του Νiccolo Machiavelli: O ηγεμόνας Γράφτηκε τον Ιούλιο-Δεκέμβριο 1513 

Ένα άλλο καλό φάρμακο είναι να βάλλει σε ένα ή δυο μέρη αποίκους, που να αποτελούν ένα είδους κλειδιά του κράτους αυτού. Είναι ανάγκη να ενεργήσει έτσι ή να βάλει εκεί πολύ χωροφυλακή και στρατό. 

Η αποστολή και εγκατάσταση των αποίκων κοστίζει λίγα στον ηγεμόνα,γιατί δεν ξοδεύει από δικά του λεπτά και γιατί με λίγα έξοδα στέλλει τους άποικους αυτούς και τους συντηρεί γδύνοντας μόνο εκείνους, που τους παίρνει τα χωράφια τους και τις κατοικίες τους για να τα δώσει στους καινούργιους αυτούς κατοίκους, ζημιώνει δηλαδή ένα ελάχιστο μέρος του πληθυσμού. Και επειδή εκείνοι που τους ζημίωσε μένουν πιο απομονωμένοι και πιο φτωχοί, δεν θα είναι ποτέ ικανοί να τον βλάψουν.

Όταν όμως τα προσαρτημένα κράτη ανήκουν σε χώρα που διαφέρει από το παλιό κράτος στην γλώσσα, στα ήθη, στους νόμους, τότε αρχίζουν οι δυσκολίες, τότε χρειάζεται να είναι κανείς πολύ τυχερός και να έχει επιδεξιοσύνη. Ένα από τα πιο δραστικά φάρμακα που χρειάζεται στην δύσκολη αυτή περίπτωση, είναι ο ηγεμόνας, που πριν λίγο τα κατάκτησε, να μείνει αυτοπρόσωπα εκεί. Έτσι κάνει την κατοχή του ασφαλέστερη και διαρκέστερη... 

Αυτό έκαμε ο Τούρκος στην Ελλάδα. 

Παρ όλους τους τρόπους που χρησιμοποίησε για να κατακτήσει το κράτος αυτό, αν δεν ερχόταν να το κατοικήσει, δεν θα μπορούσε ποτέ να το κρατήσει. Πράγματι όταν ένας ηγεμόνας μένει μέσα στο κράτος βλέπει τις ανωμαλίες μόλις γεννηθούν και έτσι μπορεί ευθύς αμέσως να τις εξοβελίσει. Όταν μένει όμως μακριά, μαθαίνει τις δυσκολίες αυτές όταν πια ογκώθηκαν και κάθε φάρμακο είναι πια άχρηστο. Εξάλλου η καταχτημένη χώρα δεν απογυμνώνεται από τις αρπακτικές διαθέσεις των δημοσίων υπαλλήλων και οι υπήκοοι επιπλέον έχουν την ικανότητα, ότι μπορούν να καταφεύγουν στον ηγεμόνα αφού είναι πολύ κοντά τους. Κι έχουν έτσι περισσότερους λόγους να αφοσιώνονται σε αυτόν, αν έχουν την διάθεση να μείνουν υπήκοοι του. Αν αντίθετα δεν έχουν την διάθεση αυτή, έχουν όμως και περισσότερους λόγους να τον φοβούνται .Επίσης και ο ξένος που θα εποφθαλμιούσε το κράτος αυτό, θα δίσταζε πιο πολύ να του επιτεθεί. Τόσο είναι αλήθεια, ότι ο ηγεμόνας που προσάρτησε ένα κράτος πρόσφατα, αν παραμείνει εκεί δύσκολα το χάνει. 

Ένα άλλο καλό φάρμακο είναι να βάλλει σε ένα ή δυο μέρη αποίκους, που να αποτελούν ένα είδους κλειδιά του κράτους αυτού. Είναι ανάγκη να ενεργήσει έτσι ή να βάλει εκεί πολύ χωροφυλακή και στρατό. Η αποστολή και εγκατάσταση των αποίκων κοστίζει λίγα στον ηγεμόνα, γιατί δεν ξοδεύει από δικά του λεφτά και γιατί με λίγα έξοδα στέλνει τους αποίκους αυτούς και τους συντηρεί γδύνοντας μόνο εκείνους ,που τους παίρνει τα χωράφια τους και τις κατοικίες τους για να τα δώσει στους καινούργιους αυτούς κατοίκους, ζημιώνει δηλαδή ένα ελάχιστο μέρος του πληθυσμού. Και επειδή εκείνοι που τους ζημίωσε μένουν πιο απομονωμένοι και πιο φτωχοί, δεν θα είναι ποτέ ικανοί να τον βλάψουν. 

Όλοι οι άλλοι επειδή από μια πλευρά μένουν ανενόχλητοι εύκολα ησυχάζουν, και εξάλλου δεν τολμούν να εναντιωθούν ,γιατί φοβούνται μην βρουν την ιδία τύχη με εκείνους που τους έγδυσε. Και το συμπέρασμα είναι ότι οι άποικοι αυτοί δεν είναι διόλου δαπανηροί, είναι πιο πιστοί και βλάπτουν πιο λίγους .Και οι ζημιωμένοι , όντας φτωχοί και σκόρπιοι ,δεν είναι επικίνδυνοι καθώς έχω πει. 

........................... 

Ο ηγεμόνας που παίρνει από ένα κράτος μιαν επαρχία διαφορετική ,όπως είπαμε, οφείλει ακόμη να γίνει ο αρχηγός και υπέρμαχος των λιγότερο ισχυρών γειτόνων, να εφευρίσκει επιδέξια τρόπους να αδυνατίζει τους πιο ισχυρούς ,να έχει ανοιχτά τα μάτια, ανοιχτά μήπως κανείς ξένος δυνατός του ριχτεί ξαφνικά. Και πάντοτε μια τέτοιου είδους επέμβαση θα προκληθεί από τους δυσαρεστημένους του τόπου ,είτε γιατί είναι υπερφιλόδοξοι, είτε γιατί φοβούνται. Έτσι μπήκαν οι Ρωμαίοι μέσω των Αιτωλών στην Ελλάδα.... Έτσι έρχονται τα πράγματα ,μόλις ένας δυνατός ξένος μπει σε έναν τόπο, όσοι από τους ντόπιους είναι λιγότερο δυνατοί, πάνε με το μέρος του, επειδή ζηλεύουν εκείνους που πριν ήταν επικρατέστεροι τους..