Εργατικό ζήτημα και Εθνικιστές

Τα κλαδιά κάθε ιδέας βρίσκονται στο κεφάλι. Η ρίζα κάθε ιδέας βρίσκεται στο στομάχι. Όλα τα άλλα είναι ιστορίες για χορτάτους. Χορτάτοι. Πολιτικάντηδες, εργατοπατέρες, καπιταλιστές, ελλαδέμποροι, εργατέμποροι, τραπεζίτες.

Και ο ΛΑΟΣ μας στον αγώνα και στην αγωνία. Στο καθημερινό αγκομαχητό της επιβίωσης. Σπονδή στον βρόγχο της καθημερινότητας, θυσιάζοντας την αξιοπρέπεια του για ψίχουλα μέσα από την εξατομίκευση που κάποιοι θέλουν να φαντάζει αναπόφευκτη.

Που είστε παλληκάρια; ΝΑΙ..Το κράτος δεν είναι πατρίδα. Περιμένουν λοιπόν. Οι ανικανοποίητοι, οι αδικημένοι, οι ανυπότακτοι. Σάρκα από την σάρκα του ΛΑΟΥ μας. Οι Έλληνες Εργάτες.. Ποιος δικαιούται να μιλάει για ΠΑΤΡΙΔΑ όταν η ανεργία, η εξαθλίωση, οι προδότες, οι τοκογλύφοι και τα λαμόγια έχουν περικυκλώσει τον ΛΑΟ μας;

Που είστε παλληκάρια; Υπάρχουν δυο δικαιώματα. Το δικαίωμα του Ελληνικού Έθνους να υπάρχει. Το ''δικαίωμα'' των αεθνιστών να απωλέσει την ταυτότητά του, απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει η φτώχεια και η εξαθλίωση μοναδικός του σύντροφος. Το σπαθί του Βρέννου θα πέσει εκεί που θα απαντηθεί το εργατικό ζήτημα.

Που είστε παλληκάρια; Συγκροτημένα. Όχι μεμονωμένα. Μαχητικά. Όχι σπασμωδικά. Με το πρόγραμμα σας. Όχι με κραυγές. Με οργανώσεις από γρανίτη, ατσαλωμένες στον αγώνα για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ..ΠΑΤΡΙΔΑ.

ΜΑΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ