Ξημερώνει Τρίτη 29 Μαΐου του σωτήριου έτους Χ. Η πατρίδα μας είναι χρόνια υπο τον ζυγό των παγκόσμιων τοκογλύφων που αποκομίζουν τον πλούτο και τα εργατικά της χέρια αφήνοντάς τα άνεργα ή με μισθούς πείνας, σε μια νεοταξική -διεθνιστική αριστερή κυβέρνηση δοσίλογων οι οποίοι συνεργάστηκαν με μια μερίδα δεξιών πατριδέμπορων και υπέρμαχων της παγκοσμιοποίησης, ύστερα απο την ανεύθυνη στάση των Εθνικιστών να αναλάβουν λόγω εσωτερικών προβλημάτων τους.
Απο την προηγούμενη ημέρα, τίποτα δεν έμοιαζε ίδιο. Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά, ηλεκτρισμένη, διαισθανόσουν οτι κάτι θα συμβεί. Αρκετοί Έλληνες νιώθουν σαν να τους τινάζει το ρεύμα, ελάχιστοι ξέρουν πως είναι το πεπρωμένο που τους καλεί. Ακόμα όμως κι όσοι δεν μπορούν να εξηγήσουν τι είναι αυτό που αισθάνονται, είναι σίγουροι οτι δεν πρέπει να ανησυχούν...
Ταπείνωσαν τους Έλληνες, είναι δυνατόν να μην αντιδράσουν; Πόσο γελάστηκαν... Τη μέρα αυτή η Ελληνική γη βράζει, οι αρχαίοι ναοί μοιάζουν σαν επιχρυσωμένοι -παρ'ότι έχει συννεφιά, στο Περιβόλι της Παναγίας οι Άγιοι Πατέρες γνωρίζουν τα σημάδια και ψάλλουν Τη Υπερμάχω. Σε όλα τα στρατόπεδά μας οι στρατιώτες -χωρίς να τους δοθεί καμια εξήγηση- βρίσκονται στους χώρους διασποράς. Έπειτα απο αρκετά χρόνια και άνευ κρατικής εντολής, αλλά με άνωθεν διαταγή, γίνονται στρατιωτικά γυμνάσια.
Στις 29 Μαΐου τα φαινόμενα κορυφώνονται. Μαύρη συννεφιά έχει καλύψει το απέραντο γαλάζιο, βρέχει καταρρακτωδώς όπως στις ψυχές των Ελλήνων... Άξαφνα όμως τα σύννεφα ανοίγουν, μια δέσμη φωτός σκίζει τον μαύρο ουρανό και πέφτει εκεί... Κάτω απο τα τείχη... Στην Πύλη του Ρωμανού... Στο κρυφό σημείο οπου Άγγελος Κυρίου απώθεσαι τον Αυτοκράτορα, μαρμαρωμένο κι έτοιμο για την μεγάλη ώρα. Σαν πέφτει πάνω του τον λούζει με το χρυσό φως της Ελλάδας, το μάρμαρο που τον καλύπτει ραγίζει, η ανάσα του ακούγεται βαριά και γρήγορη, το χέρι του υψώνεται πρώτο... Κρατάει τη ρομφαία του, η πύλη ανοίγει, έφιππος και υπέρλαμπρος βγαίνει έξω. Στο πλάι του ο Άγγελος Μιχαήλ, ο Αη Γιώργης, ο Αχιλλέας κι ο Αλέξανδρος ο Μέγας. Ο ναός της Αγιας Σοφιάς διάπυρος ανοίγει τις πύλες του να τον υποδεχτεί, τα σήμαντρα ηχούν χαρμόσυνα.
Όμως οι Μογγόλοι και οι σύμμαχοί τους δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Δεκάδες χιλιάδες λαθρομεταναστών και αριστεριστών δημιουργούν χάος σε όλη την επικράτεια ενώ οι ίδιοι και οι σύμμαχοί τους χτυπούν απ'έξω την χώρα. Τέσσερις ημέρες κρατάει το κακό. Οι Έλληνες δεν λυγίζουν, έχουν πλέον κάθε αφορμή να καθαρίσουν την πατρίδα τους. Ακόμα κι όσοι αφυπνίστηκαν λίγο πριν αρχίσει η μεγάλη μάχη οδηγούνται απο το ένστικτο και κρατούν τα κατάλληλα σημεία. Περνούν άλλες τέσσερις ημέρες, οι πύλες ανοίγουν ξανά, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος προβάλλει πάνοπλος. Τα βαρβαρικά στίφη των αναγνωρίζουν και υποχωρούν άτακτα. Οι Έλληνες νικούν απ'άκρη σ'άκρη και όσοι τόλμησαν να τους ταπεινώνουν τόσα χρόνια, καταλαβαίνουν πόσο μεγάλο ήταν το λάθος τους. Με μπροστάρη αυτόν, σύσσωμος ο Ελληνικός λαός και ο στρατός συντρίβουν κάθε αντίσταση, οι Έλληνες που ζουν στην Τουρκία στρέφονται ενάντια στους Τούρκους, άλλους τους κατασφάζουν κι όσοι κατάφεραν να γλιτώσουν επιστρέφουν εκει απ'όπου ήρθαν: στα βάθη της Ανατολίας. Οι ορδές των λαθρομεταναστών και οι ντόπιοι προδότες εξοντώθηκαν σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας.
Οι Έλληνες είναι πια ελεύθεροι και Εθνικά υπερήφανοι, έτοιμοι να πάρουν τη ζωή που τους στέρησαν πίσω. Ο Αυτοκράτωρ και οι ακόλουθοί του επιστρέφουν στο μαρμάρινο τάφο τους... Πλέον δεν χρειάζονται μα θα είναι πάντα εκεί...
ΜΑΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου