Ο Τσίπρας, η ΑΟΖ και οι συμφωνίες με το Ισραήλ

Από όλες τις εξαγγελίες του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ που ακούσαμε την περασμένη Παρασκευή αυτή που πίστευε λίγο ο Αλέξης Τσίπρας, ήταν προφανώς η θέση για την ΑΟΖ. Ήταν μάλλον ανακόλουθη με την θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, και είχε κανείς την αίσθηση ότι υπαγορεύτηκε ώστε να πειστεί ένας κόσμος να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πιστεύει πως μόλις η χώρα ανακηρύξει την αποκλειστική οικονομική ζώνη θα αναβλύσει πετρέλαιο και η χώρα θα λύσει άπαξ και δια παντός το οικονομικό της πρόβλημα.
Αυτούς απλά ο κ. Τσίπρας δεν ήθελε να τους χαρίσει στον Καμμένο.

Έκανε λοιπόν μια μελετημένα αόριστη αναφορά στο θέμα απλά για να το κατοχυρώσει. Ούτως ή άλλως κάποιοι πολίτες έχουν πειστεί ότι οι ενδοτικοί πολιτικοί του δικομματισμού (και ιδιαίτερα αυτοί οι «άθλιοι» του ΠΑΣΟΚ) απεμπόλησαν το δικαίωμα της χώρας μας να κατοχυρώσει την ΑΟΖ και να τρώμε όλοι με χρυσά κουτάλια. Εκείνος όμως θα το σπρώξει όταν γίνει κυβέρνηση, άρα όλα καλά.

Έχει σημασία να αντιληφθεί κανείς όμως τι είπε ο κ. Τσίπρας επί λέξει: «Να ενεργοποιήσουμε όλες τις αναγκαίες διαδικασίες για την υπογραφή διμερών συμφωνιών με τις ενδιαφερόμενες γειτονικές χώρες για την κατοχύρωση του αναφαίρετου δικαιώματός μας στην οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης».

Το ότι στις διμερείς συμφωνίες ακριβώς είναι που κολλάει το πράγμα, όχι μόνο με την Τουρκία αλλά και με την Αίγυπτο είναι αδιάφορο. Είναι σαφές όμως ότι ο κ. Τσίπρας καμία ρήξη δεν θέλει με την Τουρκία, το αντίθετο μάλιστα. «Θα επιχειρήσουμε να γυρίσουμε σελίδα στις σχέσεις της χώρας μας με τη Τουρκία. Επιθυμούμε διακαώς τη βελτίωση των σχέσεών μας και θα πράξουμε ότι είναι δυνατόν σε αυτή τη κατεύθυνση».

Η ουσιαστική πρόταση, είναι για «εκατέρωθεν μορατόριουμ στις περαιτέρω αγορές μειζόνων αμυντικών συστημάτων» και όπως είπε ο κ. Τσίπρας θα περιμένουμε να δούμε και να αξιολογήσουμε τις ειλικρινείς τους προθέσεις. Αυτό η Τουρκία ως περιφερειακή δύναμη δεν έχει κανένα λόγο να το δεχτεί, ούτε πρόκειται να κάνει χειρονομίες καλής θέλησης στο Κυπριακό.

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις θα ξαναμπούν στον αστερισμό των διερευνητικών συνομιλιών για την υφαλοκρηπίδα, μια πολιτική με την οποία ουδέποτε διαφώνησε ο ΣΥΡΙΖΑ και όσο για την ΑΟΖ, ζήσε Μάη μου…

Αν η ΑΟΖ είναι τόσο σημαντική για την Ελλάδα όσο πιστεύουν εκείνοι που τη μνημονεύουν τότε η λύση βρίσκεται στο να θέσει κανείς τους γείτονες προ τετελεσμένων γεγονότων. Κάτι ανάλογο έκανε και η Κύπρος καθορίζοντας την δική της ΑΟΖ νοτίως του νησιού σε συνεργασία με το Ισραήλ.

Το κλειδί όμως ήταν αυτή η ισχυρή συμμαχία με το Ισραήλ που διασφάλιζε ότι η Τουρκία δεν θα κινηθεί επιθετικά. Όποιος έχει ακόμα αμφιβολίες για το τι εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ όμως αρκεί να ρίξει μια ματιά και στην ομιλία του κ. Θ. Δρίτσα για την εξωτερική πολιτική: ότι δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «συνολικά και κατηγορηματικά αντίθετος με τη συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ που δορυφοροποιεί τη χώρα μας» και ότι το σύμφωνο αυτό θα πρέπει να καταργηθεί.

newpost