Από το ΚΚΕ στο ΛάΟΣ...

Στο Λονδίνο, που είναι μια πραγματικά πολιτικα φιλελεύθερη μητρόπολη, έκανα αυτό που σκεφτόμουν αλλά δεν τολμούσα να κάνω στις ΗΠΑ, όπου το πολιτικό σύστημα δεν ανέχεται παρεκκλίσεις (σημείωση σχολιαστή: το FBI σε περιμένει για μία συνεντευξούλα).
Γράφτηκα στο ΚΚΕ.....Έγινα μέλος του ΚΚΕ στα τέλη του 1975, και το 1976 ήμουν ήδη γραμματέας της αξιόλογης Κομματικής Οργάνωσης Επιστημόνων Βρετανίας,στην οποία ήταν μέλη παραγματικά δημιουργικοί άνθρωποι.....(Γιώργος Κύρτσος, Ο Μυστικός Πόλεμος των Εξουσιών, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2003, σελ 19)



Είναι ξεχωριστός και έξυπνος, αλλά πάντα κάτι τον αναγκάζει να γίνει “αουτσάιντερ” και να πάιξει, έστω και για λίγο, τον κομμουνιστή. Με προσβάλει σαν άνθρωπο που πάντα αγωνίστηκε για ένα καλλίτερο αυριο. Δεν ήταν το μειονέκτημα της καταγωγής που εμπόδιζε την σταδιοδρομία του όπως την εμποδίζει, ας πούμε, σε εμάς τους γιούς του εργάτη απο τις δυτικές επαρχίες της Αθήνας. Ούτε ήταν βασικά τα μεγάλα αισθήματα για τους γιούς της εργατιάς που τον έκαναν να πάει στο μεγάλο πολιτικό σχολείο του ΚΚΕ. Ας μην προσπαθήσει να νας πουλήσει κάτι τέτοιο. Μέχρι τα δεκαπέντε του, το νωρίτερο, πολύ αμφιβάλω αν ήξερε κατά που πέφτουν το Περιστέρι, το Αιγάλεω, το Μπραχάμι. Δεν φαίνονται απο την οδόν Ηροδότου στο Κολωνάκι. Όλοι μας ξέρουμε ότι ο χαρακτήρας ενός ατόμου διαμορφώνεται απο την κληρονομικότητα και το περιβάλλον, πριν φθάσει στα δέκα. Έτσι φθάνουμε στο συμπέρασμα ότι δεν είναι η θεωρία που σε κάνει κομουνιστή, αλλά ότι ο χαρακτήρας του που τον κάνει δεκτικό στις επαναστατικές θεωρίες. Φτάνουμε στο σημείο να πιστέψουμε ότι όλη η υπόθεση του κύρίου αυτού είναι θέμα έρευνας ψυχολογων και όχι πολιτικών.

Μας ενοχλούν αφάνταστα οι τύποι σαν το Κύρτσο, τα κολεγιόπαιδα, το λούμπεν (τσογλαναρία στην μαρξιστική) της Εκάλης, της Φιλοθέης, του Ψυχικού που αφού ρίξουν μιά βουτιά στην πισίνα του λαμόγιου μπαμπά και της μποβαρίζουζας μαμάς έρχονται να το παίξουν επαναστάτες. Καταλαβαίνουμε από ένστικτο ότι υπάρχει κάτι παράξενο και αφύσικο στην επιθυμία τους “να προσχωρήσουν στο προλεταριάτο”, όταν εμείς οι απόκληροι της μοίρας, οι μη προνομιούχοι, οι μαθητές των δημόσιων σχολείων, αγωνιζόμαστε να ξεφύγουμε απο αυτό.

Για τον Κύρτσο και την παρέα του η αριστερά ήταν μία διέξοδος στην υστερία τους. Στους κύκλους τους η λατρεία για την εργατιά, την φτωχολογιά είχε τον λόγο της. Θαυμάζουν και φθονούν τα αγόρια και τα κορίτσια του μεροκάματου γιατί οι δράσεις τους έχουν βάσεις υγιεινές και λογικές, ένω αυτοί αγώνίζονται για να γεμίσουν την άδεια τους ζωή.

ΤΑΜΠΟΥΡΙ